Kowalczyk szaleje na rolkach kilka dni po porodzie. Justyna Kowalczyk-Tekieli właśnie doczekała się swojego pierwszego dziecka. 2 września w Krakowie przyszedł na świat jej synek, Hugo Szczawnica z dzieckiem. W związku z konkursem „Polska z dziećmi”, chciałam podzielić się naszą historią z wakacji 2019r. Nazywam się Anka. Moja rodzina to mąż Robert, córka Kamila i syn Oskar. Mieszkamy na Lubelszczyźnie, przy granicy z Białorusią. Wyjeżdżamy z dziećmi na wakacje od najmłodszych lat. Co roku zwiedzamy inny Przystanek Woodstock > Byłem cudownym dzieckiem - mówi Jan Tomaszewski (wideo) (habe) Tomaszewskiego na początku powitały ogromne brawa, namiot ASP jest pełen ludzi. FACEBOOK. Zobacz 14 odpowiedzi na pytanie: Zapytaj się rodziców, czy możesz pojechać na Woodstock. Jak zareagowali? . Wojciech Wanat, 10 Lipiec 16 Wyślij Drukuj Moje dziecko chce jechać na Przystanek Woodstock, co powinnam zrobić? - Bardzo często w połowie lipca słyszę takie pytania. Ciekawe, że często powtarza się właśnie Woodstock a inne duże albo i niewielkie festiwale muzyczne już nie. Czego boją się rodzice w momencie wyjazdu dziecka na taką imprezę? Taką, to znaczy dużą, otwartą, promującą wprost wolność. Po pierwsze kontaktu z narkotykami a dalej jest seks, przemoc rówieśnicza. Po części to kwestia obrazu kreowanego przez nieprzyjazne Woodstockowi media, po części także brak wiary w to, że dziecko może być odpowiedzialne za swoje czyny, zachowania. Co warte zauważenia bardzo często powielane są dwa schematy myślenia: w przypadku małego dziecka boimy się raczej tego, że ktoś je może skrzywdzić, w przypadku nastoletniego, że może ono jakoś narozrabiać. Często okazuje się, że albo nie doceniamy młodszych, albo przeceniamy starszych. Czy istnieją bezpieczne, wolne od narkotyków, seksu, przemocy miejsca? Przede wszystkim zacznijmy od pytania czy można uniknąć w życiu przebywania w miejscach, w których brane są narkotyki, zdarzają się zachowania przemocowe? Nie, choćby dlatego, że jedno i drugie zdarza się we wszystkich właściwie szkołach. A więc jeśli nie ma bezpiecznych miejsc może zwyczajnie trzeba przygotować młodego człowieka do trudnych sytuacji? Czemu Woodstock nie jest taki zły? Przede wszystkim dlatego, że każdy jadący tam człowiek ma pełną świadomość – będą tam między innymi ludzie, na przykład, biorący narkotyki. I nie jest ani zaskoczony, ani bezradny w sytuacji, kiedy ktoś podejdzie do niego z fają i zapyta – Zajarasz? Także rodzic ma świadomość, że warto chwilę czasu pogadać z dzieckiem na temat tego, co warto, czego nie warto i jak bronić swoich racji, kiedy rzeczywiście nie ma się ochoty na zapalenie, czy szybki seks. A to, że nie ma bezpiecznych miejsc, potwierdza, ze pierwsze kontakty z alkoholem czy narkotykami zdarzają się także podczas obozów, na przykład sportowych. I tu pojawia się pytanie, które warto zadać organizatorowi – jak zareagujecie Państwo w sytuacji, kiedy podczas wyjazdu okaże się, że ktoś wziął ze sobą marihuanę? To ważne pytanie, bo jeśli ktoś nie jest przygotowany na taką niespodziankę będzie wobec niej bezradny. Jest przecież jasne, że jeśli na obozie pojawi się alkohol czy narkotyki to za sprawą uczestników, a nie kadry a uczestnicy najczęściej w ten czy inny sposób kontestują obowiązujące zasady. * * * O autorze: Wojciech Wanatterapeuta uzależnień, z wykształcenia także chemik, autor i realizator programów profilaktycznych. W przeszłości zaangażowany konsument substancji psychoaktywnych, nauczyciel chemii w Szkolnym Ośrodku Socjoterapii nr 1 SOS oraz LOS nr 17 w Warszawie. Autor wydanych nakładem wydawnictwa Iskry książek Odlot donikąd. Narkotyki narkomania i Rok w MONARze, współautor W pogoni w ucieczce. Aktualnie szczęśliwy człowiek, realizujący się jako ojciec Wisławy i Wita, pedagog ulicy i biegacz. Swoim życiem pokazuje, że ktoś, kto jest szczęśliwy nie potrzebuje używek. Podziel się Aktualnie brak komentarzy. Bądź pierwszy, wyraź swoją opinię Łóżka piętrowe dla dziecka to niezbędne wyposażenie pokoju dla rodzeństwa. Aby zakup nie okazał się błędem, należy wybrać właściwy model. Na rynku znajdziemy różne modele, różnych producentów, warto zatem przemyśleć zakup, pod względem konstrukcji i możliwości aranżacyjnych, by maksymalnie wykorzystać przestrzeń. Łóżko piętrowe dla dziecka – w czym można wybierać? Łóżko piętrowe dla dziecka dostępne jest w różnych wariantach, jednak największą popularnością cieszy się model klasyczny. Jest wykonany z dobrej jakości drewna, a producenci podkreślają, że jest to produkt ekologiczny. Na rynku jest wiele różnych ofert, w zależności od konstrukcji, materiału, sposobu zagospodarowania przestrzeni. Do najczęstszego rodzaju łóżka piętrowego dla dzieci należą: drewniane łóżka piętrowe z drabinką, bardzo wytrzymałe łóżka metalowe, łóżka futon – rozkładane, łóżka bajkowe – barwnie zdobione motywami z bajek, łóżka z biurkiem lub wolną przestrzenią na dole, łóżka typu L – w których górna i dolna część konstrukcji są ustawione do siebie prostopadle. Łóżka piętrowe dla dzieci powinny charakteryzować się wysoką jakością. W pełni bezpieczne są tylko stabilne i wytrzymałe konstrukcje. W każdym rozwiązaniu powinny znaleźć się również odpowiednie zabezpieczenia. Najpopularniejszym typem konstrukcji są stelaże drewniane. Warto jednak pamiętać, że nawet w ich przypadku łóżko piętrowe dla dziecka najlepiej kupić u znanego, sprawdzonego producenta. Wybrane warianty łóżka piętrowego dla dzieci wzbogacono w ofercie o inne elementy wyposażenia pokoju: szafę znajdująca się pod łóżkiem bądź biurko. Dzieci na pewno ucieszą się z łóżka w żywych kolorach, na którym dodatkowo widnieje wizerunek ulubionego bohatera bajki. Dalsza część pod materiałem wideo Bezpieczne łóżko piętrowe dla dziecka – wymiary Łóżko dla dziecka musi spełniać odpowiednie warunki. Dlatego w pierwszej kolejności należy skontrolować, na jakiej wysokości znajduje się łóżko piętrowe. Wymiary zalecane przez specjalistów pozwalają zachować komfort w trakcie użytkowania. Łóżka powinna dzielić odległość 1 m. Model na dole powinien znaleźć się na wysokości około 40 cm. To optymalne rekomendacje, które sprawdzą się zarówno dla 3-letnich dzieci, jak i dla starszych pociech. Łóżko piętrowe dla dziecka nie sprawdzi się w niskich pomieszczeniach. Wymagane jest minimum 85 cm odległości pomiędzy sufitem a łóżkiem znajdujących się na górze. W trakcie poszukiwań najlepszego modelu warto wziąć pod uwagę łóżka w kształcie litery L. Ustawia się je prostopadle do siebie, co ułatwia komunikację oraz wspólną zabawę. Łóżko piętrowe dla dzieci ma szereg zalet, ale tylko pod warunkiem, że zapewnione zostały podstawowe zasady bezpieczeństwa. To rozwiązanie rekomendowane dla starszych dzieci, gdyż wtedy ryzyko upadku jest o wiele mniejsze. Przyjmuje się, że 3-letnie dziecko jest gotowe, aby spędzać noce w piętrowym łóżku. Żeby zapewnić bezpieczeństwo, trzeba pomyśleć o zastosowaniu dodatkowej barierki, która ma gęsto rozmieszczone szczebelki. Łóżko piętrowe dla dzieci musi charakteryzować się nie tylko wytrzymałością, ale również wygodą. Materac powinien zapewniać komfortowy sen. Łóżko piętrowe dla dzieci pozwala zaoszczędzić miejsce w pokoju, a jednocześnie stanowi sporą atrakcję dla pociech. Nabyty model musi być bezpieczny, a także dobrany zgodnie z wiekiem i potrzebami dziecka. Nie można zapomnieć o dopasowaniu modelu do wystroju i charakteru pomieszczenia, gdyż tylko wtedy spełni swoją funkcję. Zobacz wybrane łóżka piętrowe dla dziecka: Błędy przy sprzątaniu [INFOGRAFIKA] Woodstock, przepraszam obecnie Pol’and’Rock Festival, to chyba najbardziej znane wydarzenie muzyczne w Polsce. To dziesiątki koncertów, debat, rozmów, warsztatów i spotkań od wczesnych godzin rannych do bardzo późnych godzin nocnych. A do tego, to wszystko jest za free. Wszyscy o nim mówią – zagorzali zwolennicy i przeciwnicy, ci co na nim byli wiele razy oraz Ci, co nigdy nie postawili swojej stopy na festiwalowym polu. Zatem jak jest na Woodstock’u?Ks. Józef Tischner powiedział, że „Są trzy prawdy: świento prawda, tys prawda i gówno prawda”, a ja powiedziałbym, że prawd o Woodstocku jest tyle, ilu ludzi. Nie będę odnosił się do licznych doniesień medialnych, o tym, jak tam było, do wypowiedzi osób, które najczęściej nie były, a wiedzą lepiej, co się dzieje na festiwalu. Skupię się tylko i wyłącznie na moich odczuciach. Jak było na Woodstocku? Czy faktycznie to Najpiękniejszy festiwal świata? Na Woodstock chciałem pojechać od dawna. Jednak zawsze coś mi przeszkadzało lub było doskonałą wymówką, aby się tam nie wybrać. Najbardziej zawsze mnie bolał fakt, że trzeba wziąć trochę wolnego. W tym roku nie miałem już wymówek, zwłaszcza że kolega Konrad napisał do mnie na privie – mam furę, jadę, zabieram cię z sobą. Wszelkie wymówki mi się skończyły, spakowałem niezbędne rzeczy i to przede wszystkim ludzieMorze, morze ludzi. Olbrzymi teren naszpikowany namiotami i kręcącymi się osobami – dosłownie wszędzie. Jedni śmiesznie poprzebierani, drudzy mocno przybrudzeni, trzeci w dziurawych rzeczach, a jeszcze inni w zwyczajnych ubraniach. Pełna rewia mody. Niektórzy mieli bajeczne makijaże, a innym makijaż dawno spłynął z twarzy i tego nie zauważyli. Jednak nie strój, a ich zachowanie jest najważniejsze. Uśmiechy od ucha do ucha, radość wymalowana na twarzach, często mocno zmęczonych non-stop imprezą lub długimi spotkaniami. Jedni skaczą, drudzy się bawią, inni leżą i odpoczywają, gdzie popadnie. Wielu chce zagadać, przybić piątkę, przytulić się, zagrać w grę czy wspólnie poskakać pod sceną. Wszystko w atmosferze pełnej tolerancji i szacunku dla drugiego człowieka. Nie ma znaczenia, czy ktoś ma wielkiego irokeza, ogolony jest na łyso, ma bujne włosy zabarwione na różne kolory. Nie ma tu etykiet prawnik, lekarz, murarz, nauczyciel, śmieciarz. Wszyscy są równi i wszyscy wspólnie doskonale się bawią. W powietrzu unosi się serdeczność, radość, pył, pozytywna energia i niestety „zapach” uryny. Pomimo licznych przenośnych kibelków, to i tak ludzie często sikali po krzakach, koszach na śmieci. No dobra. A gdzie ta agresja na Woodstock’u? Gdzie brutalne zachowania? Gdzie bójki i walki? Nie wiem – nie widziałem, nie słyszałem, nie uczestniczyłem. Takiej pozytywnej atmosfery pośród setek tysięcy ludzi dawno, a może nawet i nigdy wcześniej nie widziałem. Nie poczułem. Tych odczuć nie da się opisać, przekazać słowem. Trzeba poczuć. Miasteczko miniatur na na rzut butami :)Woodstock to także spotkaniaWiecie, co jest najgorsze na festiwalu Pol’and’Rock? Liczność wydarzeń, na które człowiek chciałby pójść. Najgorsze jest to, że wiele z nich jest w tym samym czasie, a każde wyjątkowe i ciekawe. Na długo w mojej pamięci zagości spotkanie w namiocie Akademii Sztuk Przepięknych z sędzią Igorem Tuleya i niespodziewanym gościem, założycielem Amnesty International w Polsce Bogusławem Stanisławskim, który tak powiedział „Przyjechałem do was z ostatnim przesłaniem, że warto się angażować, że nie warto być obojętnym, bo to jest coś najgorszego, co nas może spotkać. Warto się angażować wtedy, kiedy zagrożone są wartości i prawa człowieka”. Po tych słowach wielu twardzielom zaszkliły się oczy, a reszcie popłynęły łzy po policzku. Do tego interesująca rozmowa z Filipem Springerem i Mariuszem Szczygłem czy Kasią Nosowską. Niestety nie mogłem pojawić się na spotkaniu z Rzecznikiem Praw Obywatelskich Adamem Bodnarem ani na kilku innych. Nie potrafię się rozdwoić. Człowiek mógłby siedzieć i kilka dni słuchać, a tu przecież jeszcze tyle się dzieje na muzycznych Sztuk PrzepięknychAkademia Sztuk Przepięknych – spotkanie z sędzią Igorem Tuleya, Justyną Kopińską i niespodziewanym gościem, założycielem Amnesty International w Polsce Bogusławem StanisławskimKolejka do zadawania pytań najczęściej była bardzo z Kasią także ze to niesamowita muzykaMuszę szczerze przyznać, że nie jestem na czasie z muzyką. Przeglądając line’up scen na Woodstock – Pol’and’Rock Festival, czułem się zagubiony. Nazwy zespołów poza nielicznymi wyjątkami, niewiele mi mówiły, więc byłem otwarty na sugestie znajomych. Krążyliśmy od sceny do sceny (a było ich kilka), aby posłuchać różnych dźwięków, stylów muzycznych. Niesamowity koncert Prophets of Rage (członkowie pochodzący zespołów z czasów mojego liceum Rage Against the Machine, Public Enemy, Cypress Hill), a także piękne dźwięki Skunk Anansie, Chylińskiej, Kultu czy Maleńczuka miło było posłuchać. Podczas koncertów niesamowitym widokiem były setki tysięcy ludzi pięknie się wspólnie bawiących, tańczących i śpiewających. Morze, morze ludzi. Uwierzycie, że koncerty nie kończyły się w okolicach północy, a trwały prawie do rana? Koncert Maleńczuka zaczynał się o 3:10 nad ranem. Ledwo dotrwałem, ale było w ASP – Patrycja Nowicka, Dominika Siepka, Joanna Sinkiewicz i Tulia BiczaMaciek Maleńczuk o 3:10 w namiocie Zalewski na Dużej Scenie Pol’and’Rock 2019 Służby były zawsze na miejscu i w of Rage – członkowie pochodzący zespołów z czasów mojego liceum Rage Against the Machine, Public Enemy, Cypress of Rage – członkowie pochodzący zespołów z czasów mojego liceum Rage Against the Machine, Public Enemy, Cypress of Rage – członkowie pochodzący zespołów z czasów mojego liceum Rage Against the Machine, Public Enemy, Cypress błotne, plastik i aluminiowe puszkiNa Woodstock’u były słynne kąpiele błotne, gdzie zarówno starsi ludzie, jak i dzieci ochoczo wskakiwali i bawili się w tle słuchając koncertów. Była także zabawa w pianie. Jeżeli ktoś ma ochotę, to może skorzystać. Co na pewno nie było fajne to olbrzymie ilości aluminiowych puszek walających się w każdym miejscu. Niby na każdym kroku były przypominane informacje o tym, aby korzystać z kontenerów, lecz często ich pojemność nie wystarczała. Podobna sytuacja z plastikowymi kubkami po piwie. No walało się tego dużo i wszędzie. Higiena, prysznice, ciepłe pryszniceKolejki. Częstym widokiem na polu festiwalowym Woodstock były kolejki do pryszniców z ciepłą wodą. Stojący mówili, że czekali nawet 2 godziny, aby się umyć w ciepłej wodzie. Zaraz obok do dyspozycji były krany z zimną wodą. Można było zaobserwować uczestników festiwalu z dużym stażem. Otóż stali, doświadczeni bywalcy, mieli ze sobą kawałek ogrodowego węża, czasami nawet ze słuchawką prysznicową, którą podpinali się pod kran. Można sobie ułatwić poranną kąpiel? do toi toi również były…Kolejki do toi toi również były…Kolejki do ciepłych tu „otwarty” punkt higieniczny z zimną Woodstock jest dobrym miejsce dla dzieci?Na festiwalowym polu Woodstock widziałem bardzo dużo rodzin z dziećmi w różnym wieku. Niektóre raczkowały, inne jeździły w wózku, a inne chodziły. Doskonale się bawiły na równi z dorosłymi. Większość z nich podczas koncertów miała słuchawki wygłuszające na uszach – mądrzy rodzice! W ciągu dnia dla maluchów było wiele atrakcji i na pewno nikt się nie nudził. Natomiast wielu znajomych pytało mnie, czy następnym razem zabiorę ze sobą Nadię na festiwal? Wyjdzie ze mnie egoista i niedobry tatuś, ale odpowiem, że nie. Dlaczego? Dlatego, że tak jak pisałem, w ciągu dnia jest wiele atrakcji dla dzieci i bardzo by jej się podobało. Niestety późnym wieczorem byłaby już zmęczona i musiałaby iść spać do namiotu, gdzie jest głośno. Czasami długo głośno, bardzo głośno. Tyle koncertów trwa do późna w nocy, na które nie mógłbym pójść, więc z czysto egoistycznych pobudek wolę zostawić ją na ten weekend w domu, a samemu pojechać ze znajomymi na festiwal. Sądzę, że takie podejście będzie wygodniejsze dla każdej ze strony. No, chyba że ktoś nie chce korzystać z nocnych koncertów i spokojnie z dzieckiem pójdzie spać przed będę się silił na jakieś podsumowanie. Konrad sugerował, że powinienem wspomnieć o tym, że jadąc na Woodstock, tuż przed samym Kostrzynem nad Odrą, jechaliśmy z prędkością 10 km przez 4 godziny. Jednak nawet takie wydarzenie nie powinno nikogo zniechęcić. Na pocieszenie w drodze powrotnej zjedliśmy pyszne flaczki i ruskie pierogi. Ależ to smakowało. Mam nadzieję, że z powyższego tekstu można wyczytać, jak bardzo pozytywnie odebrałem ten Woodstock – Pol’and’Rock Festival. Jedno jest pewne. Już wrzuciłem do przyszłorocznego kalendarza planowaną datę festiwalu i będę tak organizował czas, aby móc znów pojechać. Pisałam już kiedyś, że wybieramy się z Kluskiem na Woodstock. Obiecywałam też, że napiszę jak było. Oczywiście jak to u mnie, zawsze są jakieś opóźnienia, ale w końcu udało mi się zmobilizować i oto siedzę i piszę. A co z tego wyniknie – zobaczymy. Otóż podróż pociągiem, wbrew obawom, minęła nam całkiem dobrze. Klusek nie miał kiedy się nudzić. Co i raz ktoś go zaczepiał. Tu dostał ciastko, tam ktoś go uczył grać w karty, a jeszcze innym razem ktoś puszczał mu muzykę z telefonu. Do tego wszystkiego, Kluskowi sama świadomość, że „jedziemy mociągiem po torach” zapewniała dodatkowe atrakcje. „Nie boisz się? Podczas jazdy kilka razy padało pytanie, czy nie boję się jechać z takim maluchem. I muszę przyznać, że były chwilę, że się bałam. Bałam się. Konkretnie jednej rzeczy – mianowicie pawia. Oczywiście nie w sensie dosłownym. Ale trafił się nam jakiś taki wagon, że co raz jakiś paw komuś wyleciał. No i szczerze obawiałam się, czy ktoś mi Kluska w takim pawiu nie ubabrze. Wnioski na kolejne podróże – ubranko na zmianę i duża ilość mokrych chusteczek. Kluskoodczucia Sam Woodstock też przypadł Kluskowi do gustu. Pomimo tego, że na początku najwyraźniej przytłaczała go liczba ludzi i dużo bezpieczniej czuł się na rękach, szybko odnalazł się w woodstockowych warunkach. Z resztą już pierwszego dnia bez problemu porozumiewał się z ludźmi, którzy go bezpośrednio zaczepiali. Przybijał piątki i żółwiki na lewo i prawo, za każdym razem z tym swoim szerokim uśmiechem na twarzy. Kwestia hałasu Zasadniczo hałas Kluskowi nie przeszkadzał. Oczywiście staraliśmy się zawsze ustawiać tak, żeby nie stać tam gdzie jest najgłośniej, ale np. mieszkaliśmy tuż za sceną Playa, a tam pierwszej nocy walili, stukali, testowali nagłośnienie – ja się budziłam, Klusek nie. Sen Nie do końca przemyśleliśmy sprawę wózka. Stwierdziliśmy bowiem, że poradzimy sobie bez niego. Bo Klusek dziecko już chodzące, a jak się zmęczy – to go w chustę. Wszystko pięknie, ale nie wzięliśmy pod uwagę nocnych koncertów. Klusek i owszem bez problemu zasypiał w chuście. Nawet w czasie koncertu, ale przy późniejszym wyjmowaniu z chusty zazwyczaj się budził i nie chciał dalej spać. A nie było opcji, żeby jedno z nas przez cały koncert trzymało go na plecach. Bo to jednak męczące było. A tak, jakby zasnął w wózku bylibyśmy bardziej mobilni. Można by było bez większych problemów przemieszczać się z miejsca na miejsce. Między innymi przez to (plus dodatkowo moje zmęczenie) zdecydowaliśmy się ominąć koncert HappySad. Trudno się mówi, nauka kosztuje. Pogoda Dodatkowo sprawę trochę utrudniał nam upał. Ale to już inna historia, bo jakbyśmy byli w domu – pewnie było by tak samo. Akurat tak wyszło, że na Woodstock w całym kraju zapanowały temperatury powyżej 30 stopni. Ratowaliśmy się wodą i cieniem, wszędzie tam gdzie było to możliwe, mieliśmy też dostęp do prysznica, i ostatecznie udało nam się Kluska uchronić przed wszelkimi poważniejszymi konsekwencjami. Ja natomiast spaliłam sobie linie łączącą czoło z włosami (zmiana fryzury) i przez cały Woodstock miałam wrażenia, że ktoś próbuje rozciąć mi czaszkę w tym miejscu:) Podsumowując Ostatecznie ten Woodstock zaliczyła bym do udanych. I myślę, że Klusek też tak uważa. Pierwszy raz w życiu jechał przecież pociągiem, poznał masę dziwnych ludzi, spotkał też kolegów w swoim wieku, mógł tańczyć do woli, bo ciągle grała muzyka, na warsztatach w ASP dostał książeczkę o Mamie Mu, która najwyraźniej mu się spodobała, bawił się do woli piaskiem, zbierał szyszki i kamienie i w zasadzie wszystko co udało mu się zebrać, budował wierze z puszek po piwie (jedna z jego ulubionych zabaw na Woodstocku, zaraz po grzebaniu się w piachu), jadł ryż od Krisznowców (nic poza ryżem od nich nie chciał), sympatyczna pani pomalowała mu buzię w kwiatki, na własnej skórze dowiedział się co to namiot, mógł nawet klepać obce dziewczyny po pupach (co zresztą zdarzało mu się robić), a one się z tego cieszyły. Jednym słowem – radosne wakacje. O – a tu, kilka zdjęć Poludniowa drzemka Z mamą i bez mamy – koncert Big Cyc Każde miejsce jest dobre na drzemkę Klusek już trochę podupada na duchu, ale jeszcze walczy:) Malowaniu Klusek poddawał się radośnie i z niezwykłym jak na siebie spokojem Duuuużo muzyki Zabawy w piachu Zbieranie kamyków I desek i właściwie wszystkiego co mi wpadnie w łapki Kolacja Spotkanie z Lwem Starowiczem i ważką A kuku Spotkanie integracyjne i wymiana chrupek Takie tam – z mamą Trochę zmęczony jazdą powrotną (prawie dwanaście godzin)

na woodstock z dzieckiem