Psychologiem czy Psychiatrą. ? 2011-04-15 19:06:17; Podaj różnicę między psychologiem, a psychiatrą? 2010-03-22 11:33:47; Zostać psychologiem, czy psychiatrą? 2014-04-24 16:38:32; Widzisz różnicę między psychologiem a psychiatrą? 2018-01-09 19:41:25; Jak na ogól wygląda rozmowa z psychiatrą? 2014-07-22 22:23:04 Jeśli chcesz się przygotować do pierwszego spotkania z psychologiem, zastanów się nad odpowiedziami na następujące pytania: jak wygląda historia Twojego życia – skąd pochodzisz; jaka była Twoja rodzina: kim byli rodzice, ile mieli lat, gdy się urodziłeś, czy masz rodzeństwo, co było ważne w Twojej rodzinie; jak wyglądały Psychiczne nadmierne zapotrzebowanie na słodycze. Zajadanie smutków słodyczami może przynieść chwilową ulgę, ale zwykle nie przyczynia się do rozwiązania problemów, a czasem powoduje jeszcze pojawienie się kolejnych, np. wynikających z nadmiernej masy ciała. Lepiej jest swój smutek zrozumieć, zastanowić się gdzie jest jego Obecnie coraz częściej mamy do czynienia z sytuacją, w której rodzice w obawie przed wizytą w OZSS udają się na prywatną wizytę psychologiczną, w trakcie której mogą porozmawiać z psychologiem o tym jak wyglądają testy w OZSS, na czym należy się skupić i czego można się spodziewać. . Jeśli czujesz, że problemy w Twoim życiu zaczynają Cię przerastać i trudno jest Ci samodzielnie uporać się ze wszystkim, co Cię otacza – być może rozważasz już wizytę u psychologa. Być może dopiero zaczniesz ją rozważać. To wyjście, o którym myśli coraz więcej osób. Jednak wizyta u psychologa, zwłaszcza ta pierwsza, nierzadko budzi lęk. Obawę budzi sam fakt, że trzeba będzie mówić o swoim życiu obcej osobie. Wątpliwości budzi też brak informacji na temat tego, jak przebiega taka wizyta. Wiele osób dostrzega w tym zbyt wiele niewiadomych, przez co nie czuje się gotowa na wizytę u psychologa. Rozwiej swoje wątpliwości. Przeczytaj artykuł i przestań bać się wizyty u psychologa. To specjalista, który naprawdę chce Ci pomóc. Co Cię czeka podczas wizyty u psychologa? Pierwsza wizyta u psychologaWizyta u psychologa z dzieckiemWizyta u psychologa z nastolatkiemKiedy iść do psychologa? Pierwsza wizyta u psychologa Pierwsza wizyta u psychologa jest dla wielu bardzo ciężkim przeżyciem. Samo podjęcie decyzji może być bardzo trudne, a strach często bywa ogromny – choć jest zupełnie nieuzasadniony. Psycholog to specjalista, który zajmuje się pomaganiem ludziom w rozwiązywaniu problemów, które dręczą ich psychikę. Wiele osób nie wie też z jakimi problemami do psychologa warto iść. Niektórzy sądzą nawet, że ich problemy są zbyt trywialne. To jednak niewłaściwy sposób myślenia – psycholog pomaga ludziom, niezależnie od skali ich problemu. Nie ma zbyt małych problemów dla psychologa – każdy człowiek ma przecież zupełnie inną wrażliwość i inaczej przeżywa pewne rzeczy. Czasami może okazać się, że problem jest o wiele bardziej złożony niż się to wydawało na początku, wtedy psycholog może zasugerować wizytę u lekarza psychiatry lub psychoterapię. Jednak o co pyta psycholog? Wszystko zależy od problemu, z którym się do niego zgłosisz. Nadal jednak podczas pierwszej wizyty psycholog ma zbliżoną pulę pytań – to dość normalne, w końcu podczas pierwszego spotkania musi on zebrać wiedzę na temat problemu, który Cię dotyka. O co zatem może zapytać psycholog? Od kiedy trwa problem? Jakich objawów doświadczasz? Co się działo w Twoim życiu tuż przed wystąpieniem danego problemu? Jak problem wpływa na Twoje obecne życie? Jak sobie z tym radzisz? Czy problem wystąpił po raz pierwszy, czy pojawiał się już wcześniej? Jakie są Twoje oczekiwania względem psychologa? Psycholog może też zapytać Cię o Twoją przeszłość – łącznie z pytaniem o to, jak wyglądało Twoje dzieciństwo. Pierwsza wizyta u psychologa ma za zadanie przygotowanie i wybadanie pewnego gruntu – obszaru, na którym będzie odbywała się praca między Tobą a psychologiem. Wizyta u psychologa z dzieckiem Do psychologa możesz zgłosić się również wtedy, gdy to nie Ty, lecz Twoje dziecko ma problemy, które wymagają tego typu interwencji. Z jakim problemem warto udać się z dzieckiem do psychologa? Zachowanie Twojego dziecka uległo zmianie – jest smutne, rozdrażnione, agresywne lub nagle stało się zamknięte w sobie, Doszło do pogorszenia wyników w nauce, Dziecko ma niską samoocenę, Dziecko się boi, doświadcza stanów lękowych, Dziecko ma problem z nawiązywaniem i podtrzymywaniem kontaktów z rówieśnikami, Właściwie każda sytuacja, która Cię zaniepokoi – każde odstępstwo od normy, czy nagła zmiana w zachowaniu dziecka może okazać się warta wizyty u psychologa. Podobnie jest w sytuacji, w której dziecko zaczyna sprawiać problemy wychowawcze. Wizytę z dzieckiem u psychologa warto zaplanować też wtedy, gdy planujesz wielkie zmiany w życiu dziecka – na przykład rozwód, czy przeprowadzkę. Jednak do psychologa możesz się też udać wtedy, gdy chcesz sprawdzić rozwój emocjonalny, intelektualny czy psychiczny Twojego dziecka. Jakie pytania zadaje psycholog dziecku? Wszystko zależy od problemu, z którym się do niego zgłosicie. Nie tylko dziecko będzie odpowiadać na pytania psychologa dziecięcego – musisz być przygotowanym także na to, że Ty będziesz zapytany o kilka kwestii. Jakich? Psycholog będzie zadawał Ci pytania, które mają na celu zrozumienie istoty problemu, z którym się do niego zgłaszasz. Może pytać o niepokojące Cię objawy, o to jak długo trwa problem i w którym momencie się pojawił. Na taką wizytę warto też przygotować odpowiednią dokumentację – historię ewentualnych chorób dziecka, opinie ze szkoły czy z inne opinie psychologiczne. Bądź gotowy także na to, że możesz zostać zapytany o historię chorób rodziny. Pierwsze spotkanie z psychologiem dziecięcym odbywa się z reguły bez obecności dziecka. Dziecko przychodzi natomiast na kolejne spotkania. Podczas pierwszego spotkania psycholog, razem z rodzicami, ustali cel i opracuje plan rozmów z dzieckiem. Wizyta u psychologa z nastolatkiem W przypadku dziecka to rodzice umawiają je na spotkanie z psychologiem. Z reguły tak samo jest w przypadku nastolatków. Jednak, zdarza się, że starsi nastolatkowie sami kontaktują się z psychologiem, by poszukać u niego pomocy. Nadal jednak dobrze, by na pierwszą wizytę u psychologa, nastolatek przyszedł razem z rodzicami lub z jednym z rodziców. Pozwala to nastolatkowi nabrać zaufania do terapeuty, że nie jest osobą w jakimkolwiek przymierzu z rodzicami a osobą stojącą niezależnie, która chce mu pomóc. Pierwsze spotkanie poświęcone jest na ustalenie problemu, który dręczy nastolatka. Na tej podstawie dobierana jest metoda, która ma na celu rozwiązać problem. Może się okazać, że już na pierwszym spotkaniu psycholog zaproponuje psychoterapię, czasami może do tego dojść po kilku spotkaniach. Pierwsza część spotkania najczęściej przebiega w obecności rodziców, którzy także odpowiadają na zadane pytania dotyczące ich dziecka. Podczas wizyt u psychologa z nastolatkiem istnieje też pewien podział – po wspólnym spotkaniu, następuje spotkanie tylko z nastolatkiem i tylko z jego rodzicami. Dzieje się tak dlatego, że nastolatek często nie wie, co mówić u psychologa, równie często też nie ma na to ochoty. Trudno jest się otworzyć przed obcą osobą. A w przypadku nastolatka może to być jeszcze trudniejsze w obecności rodziców, dlatego tak ważne jest spotkanie bez ich obecności. Sami rodzice też muszą udać się na spotkanie, bez obecności swojego dziecka. Nastolatkowie z reguły nie lubią, gdy rodzice o nich opowiadają – może w nich to budzić złość, zawstydzenie, irytację, czy sprawić, że na złość rodzicom, jeszcze bardziej zatną się w sobie i nie będą chcieli nic mówić. Taka rozmowa jest jednak bardzo ważna, bo pozwala na zebranie jak najszerszego obrazu dziecka, co pomoże psychologowi w pracy. Kiedy iść do psychologa? Sporo osób zastanawia się kiedy iść do psychologa. Odpowiedź na to pytanie jest jednak całkiem jasna. Udaj się do niego, gdy czujesz, że tego potrzebujesz – Ty albo Twoja rodzina. Jeśli w Twoim życiu i w życiu Twoich najbliższych dzieje się coś złego, coś, co odbiega od normy i negatywnie rzutuje na wasze życie – psycholog może być bardzo dobrym rozwiązaniem. Do psychologa możesz udać się nie tylko samodzielnie lub jako opiekun dziecka – możesz też zdecydować się na terapię małżeńską. Może ona pomóc wyjść z kryzysu małżeńskiego lub zrozumieć, że w pewnych sytuacjach lepiej jest się rozstać, by móc iść dalej. Jakie pytania zadaje psycholog parze na terapii małżeńskiej? Przede wszystkim te konieczne do ustalenia istoty problemu, bo to pozwoli na zrozumienie jego istoty i rozpoczęcie pracy nad tym, by go rozwiązać. Nie wstydź się chęci wizyty u psychologa – na to rozwiązanie decyduje się więcej osób, niż może Ci się wydawać. Psycholog chce Ci pomóc rozwiązać Twoje problemy i poprawić tym samym jakość Twojego życia. Nie ma w tym nic wstydliwego. Czujesz że potrzebujesz konsultacji psychologa ? Jeśli czujesz że codzienne problemy cie przerastają, natłok natrętnych myśli jest coraz większy, tracisz panowanie nad swoim życiem, nie jesteś zadowolony z poziomu komunikacji z swoim dzieckiem lub czujesz że coś w Twoim życiu jest nie tak. Umów wizytę do specjalisty i rozwiej swoje wątpliwości. Jest to osoba która naprawdę chce Ci pomóc. Poradnia CO Tam? to poradnie psychoterapeutyczne oferujące szeroki zakres pomocy i wsparcia w każdym okresie życia. 698 115 005 Najnowsze Powiązane Jeśli podoba Ci się ten artykuł, udostępnij go swoim znajomym. Wielu rodziców zadaje sobie pytanie jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa dziecięcego? Jak należy przygotować się do wizyty i kiedy w ogóle powinniśmy się zgłosić do psychologa dziecięcego? Na te pytania odpowiada Monika Perkowska, psycholog i terapeuta dzieci i młodzieży. Kiedy iść z dzieckiem do psychologa?Jak przygotować się do wizyty u psychologa dziecięcego?Jak wygląda wizyta pierwsza wizyta u psychologa dziecięcego?Jak wyglądają wizyty u psychologa z dzieckiem ?Jak wygląda otrzymanie diagnozy u psychologa dziecięcego ?Po wizycie u psychologa – praca z dzieckiem w domu Kiedy iść z dzieckiem do psychologa? Rozważ wizytę u psychologa dziecięcego, kiedy zauważysz jedno lub kilka następujących objawów: zachowanie twojego dziecka radykalnie się zmieniło: zaczęło częściej się złościć, smucić, częściej się izoluje, nie chcę z tobą rozmawiać, oceny w szkole pogorszyły się – warto sprawdzić, co jest tego przyczyną, bo wielu z nas ma tendencję do przypisywania dziecku lenistwa, a niekiedy spadek osiągnięć szkolnych związany jest z emocjami, kiedy planujesz rozwód, rozstanie, separację – aby pomóc dziecku przeżyć trudny okres w waszej rodzinie, gdy dziecko ma bardzo niską samoocenę, ciągle porównuje się do innych, zgłasza, że nic mu nie wychodzi, a życie według niego jest bez sensu, gdy dziecko ma trudności w kontaktach z rówieśnikami, wstydzi się innych, bądź reaguje za bardzo agresywnie, gdy słyszysz od innych znaczących osób (nauczyciele, rodzina), że coś niedobrego dzieje się z twoim dzieckiem, gdy dziecko boi się wielu sytuacji, np. latania, psów, występów publicznych,itp. masz trudności wychowawcze – ciągle się kłócicie, trudno się wam dogadać, chcesz po prostu sprawdzić rozwój emocjonalny i intelektualny pociechy i zadbać o jego dobrostan psychiczny w bieżących problemach i wyzwaniach. Jak przygotować się do wizyty u psychologa dziecięcego? Warto wcześniej zaplanować, co chcemy powiedzieć – pomogą wcześniej sporządzone notatki, w których napiszesz najważniejsze punkty. Pomocne będą też dokumenty dotyczące dziecka, np. wcześniejsze opinie psychologiczne, opinie ze szkoły, oceny opisowe. Warto też przypomnieć sobie ważne informacje o zdrowiu dziecka, naszej historii rodzinnej, aby o niczym istotnym nie zapomnieć. Pamiętaj, że bez tego przygotowanie również sobie poradzisz – przecież dobrze znasz swoje dziecko, a psycholog zawsze ma czas o dopytanie o ważne dla niego informacje. Wizyta trwa ok. 50 minut, stąd przeważnie wszyscy zdążą się wypowiedzieć. Jak wygląda wizyta pierwsza wizyta u psychologa dziecięcego? Pierwsza wizyta u psychologa umawiana jest z reguły z samymi rodzicami dziecka, od których psycholog zbiera wywiad – pyta o zdrowie dziecka, zgłaszane problemy. Wszelkie informacje udostępnione psychologowi są chronione tajemnicą zawodową i nigdy profesjonalista nie przekaże ich nikomu innemu. Pamiętaj, że możesz powiedzieć specjaliście o wszystkim, co cię martwi – w końcu po to tam przychodzisz, aby powiedzieć prawdę, bo tylko wtedy pomoc będzie efektywna. Pierwsza wizyta trwa ok. 50 minut i ważne, aby nie brać na nią ze sobą dziecka – chyba że specjalista o to poprosi. Dobrze byłoby, aby podczas pierwszej wizyty rodzice pojawili się razem – mama i tata mają wtedy możliwość przekazać swój punkt widzenia. Na pierwszej wizycie psycholog zaproponuje też ilość spotkań z dzieckiem – przeważnie są to 3-4 spotkania, aby mógł on poznać dziecko, nawiązać z nim prawidłową relację i zorientować się w problemie. W czasie pierwszej wizyty psycholog ustali z rodzicami wspólny cel pomocy dziecku i przedstawi podstawowe informacje organizacyjne, np. sposoby odwoływania spotkań oraz poinstruuje rodziców, w jaki sposób przygotować dziecko na wizyty. Jak wyglądają wizyty u psychologa z dzieckiem ? Psychologowi bardzo zależy na tym, aby mieć prawidłową relację z dzieckiem, stąd potrzebuje kilku spotkań sam na sam z pociechą. W sytuacjach szczególnych, np. gdy dziecko doświadcza lęku separacyjnego pierwsze spotkania z dzieckiem mogą odbywać się w obecności rodzica. W czasie spotkań małego dziecka lub nastolatka z psychologiem najczęściej jest spokojna, luźna atmosfera, podczas których się rozmawia, bawi, rysuje i gra. Psycholog zawsze dobiera metody do konkretnego dziecka. Istotne jest, aby po wizytach dziecka nie wchodzić do gabinetu psychologa i nie wypytywać o przebieg sesji, bo popsułoby to relacje dziecka z psychologiem. Dziecko chce mieć przecież komfort, że te spotkania są dla niego. Gdyby psycholog był zaniepokojony, na pewno wezwie rodziców do siebie. Postarajmy się cierpliwie poczekać aż spotkania psychologa z dzieckiem dobiegną końca – wtedy sami rodzice zostaną zaproszeni, aby otrzymać informacje dotyczące diagnozy stworzonej przez psychologa. Należy pamiętać o szacunku wobec dziecka – nie powinniśmy mówić o nim prosząc go, aby czekał za drzwiami, bądź zdawkowo pytać o przebieg sesji psychologa przy dziecku – stwarzałoby to niekomfortową sytuację dla dziecka i wpłynęłoby niekorzystnie na jego relację ze specjalistą i rodzicami. Dzieci często mogą zacząć o sobie źle myśleć w sytuacji, gdy słyszą na swój temat negatywne treści, często rzucone przez kogoś w emocjach. Jak wygląda otrzymanie diagnozy u psychologa dziecięcego ? Po kilku spotkaniach z dzieckiem psycholog zbierze wszystkie dane zdobyte podczas rozmów i zabaw z dzieckiem i stworzy interpretację zachowania się i problemów dziecka i rodziny. Specjalista przekaże wskazówki dotyczące pracy z dzieckiem w domu i przedstawi wszelkie możliwe sposoby na pomoc – może zalecić terapię indywidualną, grupową, uczestniczenie w grupach dla dzieci/rodziców, a nawet terapię małżeńską, czy rodzinną. Na tym spotkaniu warto zadawać wiele pytań, aby upewnić się, czy dobrze wszystko zrozumieliśmy. Po wizycie u psychologa – praca z dzieckiem w domu Psycholog często prosi rodziców o podjęcie różnorodnych działań sprzyjających poprawie dobrostanu psychicznego dziecka. Mogą to być różne ćwiczenia do wykonania w domu, wspólne wizyty rodzinne u psychologa, terapia par, psychoterapia indywidualna dziecka. Ważne, aby szczerze rozmawiać z psychologiem na co w danym momencie życia mamy siłę – zawsze szczerość wobec specjalisty sprzyja dobrej komunikacji, należy powiedzieć, na co jesteśmy gotowi, a na co nie. Ćwiczenia w domu wymagają konsekwencji i stabilności emocjonalnej rodziców. Najnowsze Powiązane Jeśli podoba Ci się ten artykuł, udostępnij go swoim znajomym. zapytał(a) o 22:44 Na czym polega rozmowa z psychologiem ? Byłeś/aś ? Pamiętasz ? Opowiedz mi na czym ona polega , w jakie wnika tematy itp itd Odpowiedzi Absence. odpowiedział(a) o 22:46 Zależy jaki masz problem. Pierwsze spotkanie z psychologiem jest wzajemnym poznaniem. Jeśli chcesz, to Ty możesz zadawać pytania "Czego mogę się spodziewać po naszych spotkaniach?", "Co będzie się tutaj działo?", "O co będzie mnie Pan/ Pani pytał?" - i odnośnie wszystkich innych szczegółowych wątpliwości, które mogą się w Tobie pojawić. Psycholog wypytuje o relacje w rodzinie, twoje najczęstsze problemy, co chcesz zmienić w swoim życiu. Nie można dać się zmanipulować. Tak, byłam. Pamiętam, zwłaszcza to jak bałam się tej wizyty. Ale tak naprawdę to nie ma czego. Myślę, że każda pierwsza wizyta u psychologa wygląda podobnie. Tzn. zaczyna się od ogólnego poznania. Psycholog chce zdobyć bardziej Twoje zaufanie, by nie bałaś się mu powiedzieć o swoich problemach, chce się o Tobie też czegoś dowiedzieć. Są to proste pytania typu 'Ile masz lat?', 'czym się interesujesz?', 'jak się uczysz?' itp. Nawet z takich prostych pytań psycholog może się wiele o Tobie, ale też o Twoim zachowaniu i problemie. Potem mówisz o swoim głównym problemie, tak sądzę. Choć w moim przypadku psycholog zapytał o to przy drugiej wizycie (może dlatego, że moja mama mnie tam zapisała, więc on wiedział mniej więcej o co chodzi, nie chciał tak szybko mnie stresować).Kolejne wizyty opierają się już raczej na Twoim problemie. Więc trudniej mi powiedzieć. Zależy też od psychologa, nie sądzę, aby każdy miał takie same metody. Myślę jednak, że psycholog będzie delikatny. Nie wymusza informacji, które mogą być dla Ciebie delikatne, raczej czeka aż sama się otworzysz przed nim. Nawet jeśli jego rady nie zawsze pomogą, to fajnie się jest przed kimś wygadać, wiedząc, że ktoś Cię rzeczywiście słucha i chce pomóc i, że tylko taki cel ma to spotkanie - czyli ty i Twoje problemy. Oprócz rozmowy (nie wiem czy w każdym przypadku i wszędzie tak jest) są też jakieś 'ćwiczenia' umysłowe. Mi np. psycholog dał kartkę i kazał mi przelać na papier to jak się teraz czuję, nie ważne czy to był jakiś wyraźny rysunek, czy jakieś bazgroły na pierwszy rzut oka nic nie znaczące, czy może nawet pusta kartka. Po tym można wiele wyczytać. Jeszcze raz powiem, że nie ma się czym przejmować i denerwować przed taką wizytą. :) Verisson odpowiedział(a) o 22:47 psycholog doskonale manipuluje tobą, gdy rozpozna twój typ charakteru, zachowaj logiczne myślenie, a będzie ok ;) Nie byłam ale wiem, że rozmowa z psychologiem ma nam pomóc. Rozmowa z psychologiem polega na wymyśleniu sposobu na złą psychikę. blocked odpowiedział(a) o 11:19 Och tak, byłam rok temu i pamiętam z niej wiele. Nieciekawie. Bardzo nieciekawie, tak. Zaciągnięta siłą do jakże drażniącej me nerwy pani psycholog zostałam spytana o imię, wiek tudzież to czemu właśnie to się znajduję u niej w gabinecie na fotelu. Rozmowa z psychologiem to wcale nie jest rozmowa. Ledwo to dialogiem nazywam. Siedzisz i mówisz do ściany, która to przybrała ludzki kształt kobiety bądź mężczyzny, oraz została nie wiadomo z jakiego powodu nazwana psychologiem, tak. Mówisz do dość specyficznej ściany. W mym to przypadku, dość złośliwej ściany. Jeśli twój problem jest problemem przeciętnym, to możesz pójść do rzekomego specjalisty. Wygadać się. Dostać jakąś oklepaną poradę, których to miliony jest w internecie na pierwszej lepszej stronie o rozwoju osobistym, tak właśnie. A nuż, może ci to pomoże. Acz nie licz na coś szczególnie specjalnego. MrJojo15 odpowiedział(a) o 22:46 Zadaje Ci serię nie powiązanych ze sobą pytań a potem oświadcza czy jesteś dajmy na to świrem czy nie :P Byłam u się na końcu miałam rozmawiać z obcą mi osobą! Ale jak się okazało, nie było czego się na kanapie lub fotelu i rozmawiasz w cztery oczy z jednym, z jesteś płci żeńskiej, to zazwyczaj psycholog jest kobietą, a jeżeli płci męskiej to płci męskiej zazwyczaj jest chodzi o tematy, to zależy z jakim problemem ty przychodzisz do nikt zrodziny nie umie ci pomóc zbytnio w sytuacji koleżeńskiej w szkole, to można pójśc do psychologa i poradzić się Cię pyta, o jak już pisałam - zależy z jakim problemem ty przychodzisz do psychologa. blocked odpowiedział(a) o 20:41 Byłam. Pamiętam. Zadają różne pytania durne, pytają o to co robisz (gdzie uczysz, jak uczysz czy pracujesz), o rodzinę i ogółem tworzą taką iluzję przyjacielskiej rozmowy aż w końcu taka zaduma, spojrzenie na zegarek ile jeszcze do fajrantu i jakiś durny test gdzie dają Ci puzzle przedstawiające człowieka i mierzą czas w jakim je złożysz i czy nie ułożysz czegoś godnego psychopaty. Uważasz, że ktoś się myli? lub Psychoterapia krok po kroku, czyli jak wyglądają rozmowy i spotkania z psychologiem od pierwszej konsultacji, aż po zakończenie procesu psychoterapii. Przeczytaj ten artykuł, jeśli wahasz się przed nawiązaniem kontaktu z psychologiem. Psychoterapia krok po kroku. KROK 1: Pierwszy kontakt Rozmowa z psychoterapeutą w momentach trudnych czy kryzysowych jest jednym z najzdrowszych i najrozsądniejszych rozwiązań. Podstawą do kontaktu jest jednak rozpoznanie sytuacji jako takiej, w której profesjonalna pomoc będzie przydatna. Pierwszym krokiem będzie kontakt telefoniczny lub internetowy. Zachęcam do kontaktu telefonicznego. Pamiętaj, że on Cię do niczego nie zobowiązuje. Jeśli nie będę mogła w danej chwili odebrać, z pewnością później oddzwonię. Będziemy mogli krótko przedyskutować twoją sytuację, uciążliwość, z którą się zmagasz oraz, jeśli zechcesz, umówić się na wstępną konsultację. Alternatywną formą kontaktu jest mail, chociaż w tym wypadku na odpowiedź będzie trzeba poczekać (do 24 godzin w dni robocze). Dokładne dane kontaktowe w zakładce Kontakt. KROK 2: Konsultacje Pierwsze spotkanie ma charakter konsultacji, której celem jest pogłębione badanie twojej sytuacji i sprawdzenie czy terapia będzie dla ciebie korzystna. Usiądziemy i porozmawiamy o tym, co Cię trapi. Ja będę przede wszystkim uważnie słuchać oraz zadawać pytania, aby ocenić jakie są twoje potrzeby. Będę też ciekawa Twoich oczekiwań dotyczących tego spotkania oraz ewentualnej dalszej terapii. Jeśli konsultacja dotyczyć będzie spraw rodzinnych bądź partnerskich, najprawdopodobniej zaproszę na spotkanie wszystkie zainteresowane osoby. Wówczas zainteresowana będę tym, jak każdy z obecnych widzi problem i jakie są oczekiwania każdego z was. Zdarza się tak, że osoby przychodzące na pierwsze spotkanie nie do końca wiedzą, jaki jest ich problem i jakiej pomocy oczekują. W czasie tego spotkania wspólnie spróbujemy ustalić skąd się bierze dyskomfort obecny w Twoim życiu. Konsultacje to także okazja, by zadać pytania mnie i sprawdzić, czy jestem właściwą osobą dla Ciebie. Doskonale wiem, że zwłaszcza przy pierwszym takim kontakcie pojawia się mnóstwo pytań i wątpliwości. Nie obawiaj się nimi ze mną podzielić. W miarę możliwości chętnie odpowiem na wszystkie. Sama konsultacja również do niczego Cię nie zobowiązuje. Bywa że ktoś przychodzi zapytać „Czy to normalne, że…” , a w trakcie konsultacji odkrywa, iż martwił się zupełnie niepotrzebnie. W innym wypadku możemy się też umówić na wspólną pracę terapeutyczną, oczywiście pod warunkiem, że razem uznamy to za dobry pomysł. Zaproponuję ci wówczas regularne spotkania w z góry określonym powtarzalnym terminie. Może się też zdarzyć, że terapia u mnie nie będzie dla Ciebie wskazana. Wówczas, w wyniku takiej konsultacji zaproponuje Ci skorzystanie z innego rodzaju pomocy u innego specjalisty. Będzie to zawsze w twoim najlepszym interesie. Jedną z moich podstawowych zasad w pracy jest: Nie zostawiać w potrzebie nikogo, kto chce i potrzebuje psychologicznej pomocy. Konsultacje mogą objąć więcej niż jedno spotkanie (w praktyce od 1 do 3 spotkań). Jeśli potrzebujesz dowiedzieć się więcej o tym, jak wygląda to pierwsze spotkanie z psychologiem, to zapraszam do lektury tego artykułu. KROK 3: Regularne sesje terapeutyczne Rezultatem wcześniejszych konsultacji może być regularna psychoterapia, której cel został ustalony w trakcie poprzednich spotkań. Może się jednak zdarzyć, że praca nad jednym problemem, odkryje inny ważniejszy. Wówczas możliwa jest korekta czy doprecyzowanie umówionego wcześniej celu, jednak wszelkie tego typu zmiany najpierw wspólnie ustalamy. Zwykle nasza praca będzie przypominała rozmowę. Jeśli będziemy się spotykać w większym gronie (terapia par), wówczas szczególny nacisk będę kładła na to, aby każda z obecnych osób miała szansę się wypowiedzieć. Czasem mogą się pojawić swego rodzaju zadania domowe, chociaż nie będą one przeze mnie narzucane. Będą raczej podchwyceniem tego, co zostanie wniesione podczas spotkania. Jednym z moich założeń w pracy terapeutycznej jest bowiem uznawania klienta za eksperta od własnego życia. Ja tymczasem jestem ekspertem od umożliwiania pozytywnych zmian. Stąd tak silny nacisk, który kładę na naszą współpracę. W swojej pracy wykorzystuję szereg różnych technik terapeutycznych integrując wiedzę z różnych nurtów terapii. Część z nich sprowadza się do sposobu prowadzenia rozmowy lub zachęcaniu cię do skupienia się na jakimś konkretnym elemencie, który jest w danym momencie ważny. Część z nich wykracza poza zwyczajną rozmowę i może różnić nasze spotkanie od tego, jak możesz sobie wyobrażać terapię (np na podstawie obejrzanych filmów). Czasem proponuję różne ćwiczenia związane z ruchem, oddechem, zmianą pozycji ciała. Te interwencje wywodzące się z nurtu psychoterapii sensorymotorycznej wnoszą wiele do terapii, a pacjenci z zaskoczeniem zauważają zmiany. Posługuję się tymi metodami w szczególności zajmując się doświadczeniami traumatycznymi. To w znacznej mierze pomaga umysłowi “przetrawić” trudne doświadczenie i zostawić je jako część krajobrazu przeszłości. Czy w trakcie sesji zdarza się, że jako terapeuta dotykam pacjenta? Zwykłam witać się i żegnać z pacjentami poprzez podanie ręki i to jest jedyny dotyk, jakiego się możesz spodziewać. Chociaż od czasu wybuchu pandemii w 2020 r. wielu pacjentów z tej formy przywitania zrezygnowało i jest to coś, co szanuję. W moim gabinecie nic nie dzieje się wbrew woli pacjenta. W trakcie właściwej psychoterapii pojawiać się będą bardzo silne emocje. Jednym z zadań terapii jest ubieranie trudnych i bolesnych uczuć w słowa, przepracowywanie ich, aby móc się od nich uwolnić. Dzięki temu pojawia się przestrzeń dla uczuć przyjemnych i radosnych. Dawniej uważałam, że w tych krytycznych trudnych momentach należy wytrzymać do końca. Jednak obecnie mam na ten temat inne zdanie. Jeśli mamy na myśli przepracowanie urazowych doświadczeń, to nie oznacza, że należy się w nie ponownie do końca zanurzyć. Byłoby to raczej powtórzeniem traumy niż jej leczeniem. Owszem bolesne doświadczenia i uczucia wymagają opracowania po to, aby nie ciążyły nam wewnątrz na zawsze. Proponuję jednak stopniowe mierzenie się z nimi bez utraty gruntu pod nogami. Więcej na temat tego jak wygląda psychoterapia krok po kroku w przypadku leczenia traumy metodą sensorymotoryczną piszę tutaj. Szczególną techniką, którą mogę w niektórych sytuacjach zaproponować jest też genogram, czyli rodzaj rysunku drzewa geneologicznego rodziny, które obrazuje emocjonalne więzi w rodzinie. W praktyce rodzinne relacje często okazują się kluczowe dla zrozumienia problemów. Stąd propozycja wspólnego stworzenia genogramu może czasem pojawić się zarówno w terapii pary, jak i w pracy indywidualnej. Środkowa część terapii jest najtrudniejsza. Wymaga zaangażowania i zaufania. Wymaga też partnerstwa terapeuty oraz klienta we wspólnej pracy. To wewnątrz bezpiecznego wnętrza gabinetu możesz mówić wszystko i oczekiwać akceptacji. Jednocześnie moim zadaniem jako terapeuty jest stawiać wyzwania tym częściom twojej osobowości lub tym zachowaniom, które cię wstrzymują przed rozwojem i czerpaniem satysfakcji z życia. Chwilami może to być nieprzyjemne, dlatego ważne jest byś mówił o tym, co czujesz. Bolesne wspomnienia, frustracje czy uczucia, które będą się pojawiały są naturalnym elementem terapii. Mimo tego zawsze gdy poczujesz dyskomfort lub uznasz że nie jesteś gotowy, aby nad czymś pracować, koniecznie powinieneś to zasygnalizować. Proces terapeutyczny wymaga zaufania i obustronnego zaangażowania. Jeśli z jakiegoś powodu ktoś nie może pojawić się na spotkaniu, wówczas przejawem szacunku dla wspólnej pracy jest uprzedzenie o tym co najmniej dzień wcześniej. Cała praca w gabinecie terapeutycznym wraz z wszelkimi zapisami sesji pozostaje poufna. KROK 4: Zakończenie procesu psychoterapii Po pewnym czasie, możemy dojść do wniosku, że wspólnie odnieśliśmy sukces i twój cel został osiągnięty. Możesz kontynuować swoją życiową wędrówkę bez terapeuty. Kończenie terapii jest również swego rodzaju procesem, dlatego psychoterapia nie kończy się pojedynczym spotkaniem. Ustalimy wspólnie termin jej zakończenia. To będzie czas podsumowań, który może zostać poświęcony na sprawdzanie tego, na co się na wstępie umawialiśmy. Będziemy przyglądać się, czy odczuwasz zmianę jako zdrową, korzystną i trwałą. Często paradoksalnie wszelkie objawy w tym momencie się nasilają lecz jest to zwykle krótką przejściową reakcją na zakończenie kontaktu terapeutycznego. Dlatego też zamiast jednego spotkania, kończenie terapii obejmuje raczej cykl regularnych sesji, czasem odbywających się z mniejszą częstotliwością niż na początku. Powyżej opisałam jak wygląda psychoterapia krok po kroku w moim gabinecie. Zwracam na to uwagę, bo oczywiście różni terapeuci pracują w różnych nurtach i są różnymi ludźmi, a to ma ogromny wpływ zarówno na wybór technik, jak i sposób pracy.

jak wygląda rozmowa z psychologiem