Drewniane meble jak nowe – renowacja krok po kroku homebook.pl - Drewniane meble jak nowe – renowacja krok po kroku Porady **Meble wykonane z drewna** to często prawdziwe **Renowacja drewnianych mebli** jest pracochłonna, ale cały proces jest stosunkowo prosty. Zanim rozpoczniecie proces tworzenia półki na książki z drewna, konieczne będzie zebranie niezbędnych narzędzi i materiałów. Oto lista elementów, które będą Wam potrzebne: 1. Drewno: Najlepiej wybrać drewno o odpowiedniej grubości i wytrzymałości, takie jak dębowe, sosnowe lub bukowe deski. Przeczytaj także: Jak zrobić stolik z plastrów drewna? Jak zamontować blat drewniany kuchenny? Jeśli w nowym blacie potrzebne jest miejsce na zlew czy płytę indukcyjną, należy dobrze je wymierzyć, a następnie wyciąć odpowiednie otwory za pomocą wyrzynarki do drewna. Gotowy blat zamontować można na różne sposoby. W tym przypadku skupy starego drewna oferują również usługę rozbiórkową stodół oraz innych budowli, odzyskując przy tym cenny materiał. Jeżeli chcesz sprzedać drewno pochodzące z rozbiórki, pamiętaj o tym, że skupy starych desek nie przyjmują drewna bielonego, materiału, który jest ubrudzony olejem, albo jest zaimpregnowane. . Sławojka, wygódka, wychodek – to podobno najważniejsze miejsce na budowie (a czasem także przy domu, których nie chce marnować czystej, pitnej wody). Można wynająć toi toi, a można zbudować go samemu. Oto krótka Wykop miał ok. 50 × 70 cm. Głębokość zależy od przewidywanej częstości odwiedzin (liczby korzystających osób itp.) i poziomu wód gruntowych. Pewnie im głębiej, tym lepiej. Z pomocą przyjaciół wkopaliśmy się na jakiś Obuduj go deskami, by ziemia nie osypywała się do więcej powinno wyglądać to tak:3. Stwórz z czterech czterometrowych pali, które od lat leżały na strychu. W kilku miejscach połączyliśmy je poprzecznymi Postaw naszym przypadku punkt sprowadził się do wykopania czterech dołków o głębokości ramienia (ok. 50–60 cm), w które wstawiliśmy paliki. Sąsiad akurat wylewał beton, trochę mu go zostało i spytał, czy nie chcemy pod konstrukcję. Budowla jest tymczasowa, więc nie skorzystaliśmy. Samo pół metra w głąb spokojnie Zabuduj tego użyliśmy desek wykorzystywanych wcześniej na innej budowie. Ponieważ było sporo krótkich, dodaliśmy jeszcze cztery w ziemi warto dobrze zabezpieczyć jakąś solidną płytą – by nie wpaść w nią samemu ani nie pozwolić tam umrzeć jakiemuś małemu zwierzątku Zrób się kilka pionowych desek (jak widać niekoniecznie równych), trzy w poziomie i dwie po skosie do połączenia wszystkiego. Zwłaszcza te w poziomie muszą być krótsze niż same drzwi, by można było je domknąć. Na zdjęciu jeszcze przed zbiciu wszystko najłatwiej przytwierdzić do konstrukcji trzema drzwi z zewnątrz. Od wewnątrz możecie się im przyjrzeć na jednym z kolejnych planujesz korzystać ze sławojki wczesną wiosną, późną jesienią, a nawet zimą, lepiej zabuduj dokładnie ściany i drzwi. Nie zostawiaj przestrzeni zwłaszcza pomiędzy ścianą lub drzwiami a dachem, bo deszcz napada do środka i wszystko tam Przykryj wychodek ułatwiliśmy sobie pracę i wykorzystaliśmy płytę OSB. Lepiej darować sobie te najcieńsze (8- czy 12-milimetrowe), mogą długo nie posłużyć. Do płyt cieńszych niż 18 mm ciężko byłoby z boku przymocować Zabezpiecz wszystko przed wilgocią i warto pomalować również miejsca, których nie będzie gdzie widać, trzeba się bardziej Wytnij najlepiej sprawdzi się wyrzynarka. Oczywiście wpierw przyłóżcie deskę klozetową i oznaczcie dziurę. Przed cięciem warto dodać jakiś centymetr. Dobrze też, by dziura nie była osadzona zbyt głęboko (dosunięta do tylnej ściany kibelka), bo niewygodnie będzie materiałem do obróbki w przypadku siedziska jest płyta OSB. Nie jest to spory wydatek – jedna na dach i siedzisko spokojnie wystarczy, a nawet jej jeszcze sporo zostanie. Trzyma się na pięciu palikach (zamiast jednego większego w jednym narożniku wykorzystaliśmy dwa mniejsze).10. Wykończ nie było ponuro, wybraliśmy słoneczny blask. Początkowo miał być do sztabu, ale tam więcej metalu niż drewna i farby powinno starczyć. 11. Zadbaj o na drzwiach jeszcze nie ma, ale pojawi się tam, gdy tylko znów otworzymy Zabuduj przód i zamocuj deskę paliki powinny to Nie zapomnij o najskromniejszej, zwłaszcza jeśli to Twoja pierwsza budowla na Korzystaj z na lekkim nasz wychodek:Aktualizacja Zamknięcie zamontuj od niewidocznym wiaderku czekają wióry. Przydałby się jeszcze wieszaczek na papier i… gazetownik. Na wszystko przyjdzie wychodka: ok. 150 zł (deski z odzysku, farby, gwoździe, wkręty, papiaki…) + praca własna i na powyższych zdjęciach zauważyliście krzywizny. Dlaczego nie zbudowaliśmy prosto? Odpowiedzi są dwie. Z dachu deszczówka skapywać będzie wprost na kompost, a w przypadku ścian… poddaliśmy się materiałom, które mieliśmy. Jasne, mogliśmy budować z poziomicą. Ale po co? Dom ze słomy i gliny idealnie równych ścian też nie będzie miał. Nawet tego nie chcemy. Wręcz przeciwnie – będzie pełen krągłości. Budowa krzywego wychodka to dobry sposób na przyzwyczajenie gości (a czasem wpierw siebie) do czyli toi toi do it yourselfJak nazywacie taką budowlę? Wychodek, sławojka, ustęp, wygódka? A może jeszcze inaczej?Moja mama zawsze – ku mojemu zniesmaczeniu – mówiła „sracz”. Dla niej wyraz był neutralny, mnie jakoś wciąż niezręcznie się nim posługiwać. „Wychodka” też nie używam często, o tym słowie przypominam sobie zwykle u naszych południowych sąsiadów, u których „východ” znaczy tyle, co ‘wschód’ (Czesi i Słowacy śmieją się z nas chyba jeszcze więcej, gdy widzą napis „Warszawa Zachodnia”, czyli klozetowa, ustępowa, ubikacyjna). Może trochę historycznie zwać to miejsce „sławojką” (od ministra spraw wewnętrznych II RP, Felicjana Sławoja Składkowskiego, który 70 lat temu rozpoczął walkę z brudem i brakiem higieny na polskich wsiach)?Określenie „Słoneczny blask amerykańskiej sekwoi” od poetyckich nazw kolorów farb odpadło jako zbyt grafomańskie. Jeszcze coś Wychodek przestał istnieć wiosną 2019 roku. Jego deski dostały kolejne życie – tym razem jako blokada chodnika z drewnianych relacja? Polub Siedem wierzb – dom ze słomy i gliny na Facebooku lub dołącz do naszego newslettera. Dzięki temu nie przegapisz następnych fajnych (mamy nadzieję) wpisów. Drewno, jako podstawowy materiał budulcowy i konstrukcyjny, wykorzystywany jest do budowy domów i mebli już od bardzo dawna. Wszechstronne zastosowanie i łatwość pozyskiwania tego surowca sprawiła, że dziś jest powszechnie stosowany do wyrobu innych produktów codziennego użytku: zabawek, naczyń, elementów wykończeniowych i dekoracyjnych. Ze względu na swoje właściwości i urodę jest wdzięczny w obróbce, a proste prace stolarskie nie wymagają specjalnie innowacyjnych technologicznie narzędzi. Jednak, mając na uwadze wrażliwość na warunki środowiska i zmienność właściwości drewna w czasie, warto dobrze poznać ten surowiec i otoczenie, w którym będzie funkcjonował. Drewno - charakterystyka surowca i materiału Zgodnie z ogólną definicją drewno to surowiec pozyskiwany przez obróbkę ściętych i oczyszczonych z gałęzi i kory drzew. W budownictwie wykorzystuje się zarówno gatunki krajowe, europejskie, jak i egzotyczne. Ze względu na właściwości fizyczne czy mechaniczne poszczególnych gatunków, ich dostępność czy walory estetyczne, jedne są drogie, inne tanie. Drewno wyróżnia się barwą jasnożółtą do ciemnobrązowej, przy czym krajowe gatunki należą do tych jaśniejszych. Zdecydowanie ciemniejsze wybarwienie charakterystyczne jest dla drzew egzotycznych. W zależności od przekroju, czyli sposoby podzielenia pnia, oraz ilości przyrostów czy sęków wyróżnia się kilka rysunków drewna. Do tworzenia elementów konstrukcyjnych wykorzystuje się drewno bez sęków, bowiem te osłabiają właściwości mechaniczne drewnianej deski. Z drugiej strony deski z sękami o niecodziennej strukturze i ciekawym rysunku są cenione za wysokie walory estetyczne i dekoracyjne. Przekrój poprzeczny drewna dębowego, fot. Jos. CC BY Wikimedia Commons. Drewno to materiał, który ma tendencję do wchłaniania wilgoci z powietrza, dlatego tak dużo mówi się o odpowiednim zaimpregnowaniu i zabezpieczeniu desek. Drewniane okna, deski podłogowe, meble czy inne elementy konstrukcyjne pracują nieustannie dopóki nie osiągną równowagi między wilgotnością własną a wilgotnością otoczenia. To oznacza, że w mieszkaniu drewno wchłania i oddaje wilgoć nieustannie, bowiem trudno zachować wilgotność powietrza na jednakowym poziomie o każdej porze roku. Czym przejawia się taka praca drewna? Tym, że drewno oddając wilgoć, czyli wysychając, ma tendencję do pękania, odkształcania się i wydawania dźwięków – trzeszczenia. Wcale lub nieprawidłowo zabezpieczone drewno będzie przyjmowało wilgoć z mieszkania, stając się doskonałym środowiskiem dla rozwoju grzybów i pasożytów. Zbyt wilgotne drewno będzie pęcznieć i wypaczać się. Kolejnym ważnym aspektem drewna, docenianym w budownictwie, jest słabe przewodnictwo cieplne. A to oznacza, że drewno jest dobrym izolatorem ciepła. Ostatecznie, drewno wybieramy nie tylko ze względu na jego trwałość, długowieczność, wytrzymałość i piękny wygląd, ale również dlatego, że wydziela charakterystyczny przyjemny zapach. Ze względu na zawartość żywic, olejków eterycznych czy garbników, każdy gatunek pachnie inaczej. Przekroje drewna: poprzeczny – pień jest dzielony prostopadle do swojej osi podłużnej, a na każdym mniejszym kawałku widać pełne usłojenie drzewa; podłużny promieniowy – pień podzielony jest na pół wzdłuż swojej osi podłużnej przez rdzeń; podłużny styczny – pień dzielony jest wzdłuż swojej osi podłużnej, ale poza rdzeniem. Wilgotność drewna: 35% to wilgotność drzewa zaraz po ścięciu, absolutnie nie kwalifikująca się do produkcji elementów konstrukcyjnych; 25% to drewno mokre; 20-25% to drewno załadowczo-suche; 18-15% jest charakterystyczna dla drewna powietrzno-suchego, czyli takiego, które wysychało na wolnym powietrzu; <15% jest typowa dla drewna przechowywanego w suchych pomieszczeniach, czyli wewnątrz budynków mieszkalnych, drewno takie nazywane jest użytkowo-suchym. Drewniana stolarka okienna, CC0, Jaką wilgotność powinny mieć poszczególne drewniane elementy budowlane czy wykończeniowe? parkiet – 8-12% okna i drzwi zewnętrzne – 10-15% altana – 12-18% Właściwości mechaniczne drewna jako surowca budowlanego Drewno jest materiałem konstrukcyjnym o stosunkowo dobrych właściwościach mechanicznych. Im lepsze właściwości fizyczne struktury drewna, a zatem równomiernie rozłożone słoje, równoległy przebieg włókien do podłużnej osi i brak sęków, tym doskonalsze parametry wytrzymałościowe. W zależności od gatunku drzewa i jakości sortymentu jedne elementy wykorzystuje się do podtrzymywania czy przenoszenia sił konstrukcyjnych, inne do mniej wymagających zadań. Wytrzymałość drewna Wytrzymałość drewna na ściskanie, rozciąganie i zginanie zależy od gatunku drzewa oraz kierunku działania siły w stosunku do włókien. Na potrzeby budownictwa stworzono normy, które określają klasy wytrzymałości drewna konstrukcyjnego. Według PN-EN 338:2011 jest ich kilkanaście dla gatunków iglastych i gatunków liściastych, a oznaczone są symbolem C lub D oraz liczbą mówiącą o wytrzymałości drewna na zginanie przy określonych warunkach. Im wyższa liczba, tym drewno jest bardziej wytrzymałe. Wśród klas objętych normą na polskim rynku występują przede wszystkim gatunki z klasy C20, C22, C24, C27 i C30. W budownictwie mieszkaniowym do budowy konstrukcji nośnych wykorzystuje się najczęściej klasy C24, C27 i C30. Klasy niższe są zbyt słabe i korzysta się z nich tam, gdzie ich ewentualne uszkodzenie nie spowoduje groźnych czy niebezpiecznych skutków. Drewno w wyższych klasach jest bardzo drogie i często niedostępne "od ręki" na polskim rynku. Więźba dachowa z drewna sosnowego, fot. Kitec, CC BY-SA Wikimedia Commons. Twardość drewna Czynnikiem decydującym o twardości drewna jest gatunek drzewa, z którego surowiec pochodzi. Gatunki drewna twardego są odporne na ścieranie, dlatego to właśnie one powinny pojawiać się na podłogach. Gatunki drzew krajowych twardych: grab, robinia akacjowa, grusza, buk, jesion, klon, wiąz, orzech, dąb, klon jawor. Gatunki drzew krajowych miękkich: osika, topola, świerk, sosna, lipa, jodła, modrzew, olcha, brzoza. Gatunki drzew egzotycznych twardych (w potocznym nazewnictwie): gwajak, heban, bukszpan, ulin, daru-daru, merbau, jatoba, hikora, badi, kempas, mahoń. Gatunki drzew egzotycznych miękkich: balsa, teczyna i kauczukowiec. Czym są twardziel i biel w pniach drzew? Drewno twardzielowe, czyli inaczej twardziel to naturalnie zaimpregnowana środkowa część pnia niezdolna do przewodzenia wody i substancji odżywczych. Pojawia się w starych drzewach i spełnia funkcję mechaniczną, podtrzymując drzewo. Twardziel jest najlepiej widoczna w przekroju poprzecznym przez pień. Wyróżnia ją ciemne zabarwienie słojów od rdzenia w kierunku zewnętrznym. Nie wszystkie gatunki tworzą twardziel bądź przyjmuje odmienne zabarwienie. Drewno drzew twardzielowych ma znacznie większą trwałość niż gatunków, które twardzieli nie wytwarzają. Również gatunki z ciemną twardzielą są znacznie trwalsze z natury niż te z twardzielą jasną. Drzewa, które tworzą ciemną twardziel: dąb, czereśnia, grochodrzew, orzech włoski, sosna, modrzew, mahoń, heban, cis, śliwa, klon srebrzysty. Drzewa o jasnej twardzieli: jodła, świerk, lipa. Drzewa, które nie tworzą twardzieli: grab, brzoza, jawor, klon zwyczajny, osika, kasztanowiec. Drewno bielaste, czyli biel to drewno, które przewodzi wodę i substancje odżywcze oraz tworzy zapasy. Młode drzewo w całości składa się z drewna bielastego, im starcze, tym więcej pojawia się twardzieli. Biel to kilka czy kilkanaście jasno zabarwionych najmłodszych słojów. Zastosowanie drewna - jakie gatunki wykorzystuje się w budownictwie i jak je od siebie odróżnić? Gatunki drzew iglastych stosuje się do budowy konstrukcji dachowych, stolarki okiennej i drzwiowej, schodów czy desek podłogowych. Jodła to gatunek drzewa iglastego o wysokim pniu i popielatej korze. Jest bezżywiczne, a drewno należy do lekkich o jasnej barwie. Jest trwała w wodzie, ale trudna do zaimpregnowania. Trudno rozróżnić drewno jodłowe od świerkowego, ale po wysuszeniu jest zauważalnie lżejsze. Modrzew to drzewo iglaste o ciemnobrązowej i spękanej korze. Drewno modrzewiowe posiada prostowłóknistą strukturę z wyraźnie kolorystycznie rozgraniczoną twardzielą i bielem. Środek pnia w rdzeniu ma czerwonobrunatny kolor, a biel jest żółtobiała. Drewno jest obfite w żywice, lekkie, elastyczne, trwałe i odporne na gnicie, ale może zawierać dużo sęków. Jest bardziej odporne na szkodniki niż sosna czy świerk. Sosna to gatunek drzewa iglastego o wszechstronnym zastosowaniu. Drewno sosnowe wyróżnia się miękkością i lekkością. Jest również łatwe w obróbce i wytrzymałe. Świerk to iglak, z którego tworzy się lekkie i miękkie drewno. Ze względu na ilość sęków łatwo pęka w trakcie obróbki ciesielskiej. Wyróżnia się jasnożółtym zabarwieniem. Tarcica brzozowa, fot. Tartakizbica CC BY-SA Wikimedia Commons. Gatunki drzew liściastych wykorzystuje się do robót stolarskich, wykonywania desek parkietowych i mebli. Drewno brzozowe posiada jasnożółty kolor i delikatny rysunek z charakterystycznym subtelnym połyskiem. Jest średnio twarde, ale z dobrymi właściwościami mechanicznymi. Niestety niewłaściwie zabezpieczone drewno brzozowe jest podatne na rozwój grzybów i pleśni. Drewno bukowe jest ciężkie i twarde, dlatego charakteryzuje je wysoka odporność na ścieranie. Posiada jasną żółtomiodową barwę. Niestety jest często atakowane przez pasożyty, dlatego wymaga właściwego zabezpieczenia. Drewno dębowe jest twarde, bardzo wytrzymałe, ciężkie i odporne na ścieranie. Występuje w jasnej palecie barw i zachwyca ciekawą strukturą. W kontakcie z wilgotnym powietrzem czy wodą, źle zabezpieczone łatwo pęka i paczy się, ale mimo wszystko należy do gatunków najodporniejszych na działanie wody. Drewno często atakują owady. Dąb jest trudny w obróbce, bowiem bardzo długo schnie i ma tendencje do odkształceń. Z czasem drewno dębowe szlachetnieje, nabierając ciemniejszego i bardziej wyrazistego odcienia. Drewno grabowe ma charakterystyczny jasnoszary kolor. Należy do gatunków bardzo twardych, ciężkich i odpornych na ścieranie. Drewno jesionowe jest wytrzymałe, ciężkie, ale też wyjątkowo sprężyste i giętkie. Występuje w szerokiej palecie kolorów: od szarobrunatnej do jasnoróżowej. Jest odporne na ścieranie i trwałe. Drewno klonowe należy do najjaśniejszych z gatunków liściastych. Wyróżnia się wysoką twardością i odpornością na zniszczenia. Drewno orzechowe należy do najdroższych ze względu na urozmaicony rysunek słojów i włókien oraz szlachetną ciemnobrunatną barwą. Z niego wytwarza się ekskluzywne meble i parkiety. Drewno orzechowe ze względu na właściwości mechaniczne często porównywane jest z drewnem dębowym, ale jest od niego lżejsze i łatwiejsze w obróbce. Które gatunki nadają się na elementy konstrukcyjne, a które na wykończeniowe i dekoracyjne? Więźba dachowa, czyli drewniany szkielet dachu przenoszący obciążenia pokrycia dachowego, może być wykonana z drewna sosnowego, świerkowego, modrzewiowego lub jodłowego. Na parkiet nadaje się drewno: dębowe, jesionowe, bukowe, klonowe, grabowe, orzechowe, merbau, eukaliptus, teak, palisander, jatoba. Boazerię najlepiej układać z gatunków trwałych, jak dąb czy jesion. Drewniane lakierowane meble, CC0, Drewniane altany ogrodowe zwykle buduje się z powszechnie dostępnego drewna sosnowego czy świerkowego, rzadziej z dębowego i modrzewiowego ze względu na cenę. Schody można wykonać z każdego drewna, ale najlepiej stosować gatunki wytrzymałe, twarde i odporne na ścieranie, jak dąb, jesion czy gatunki egzotyczne. Meble od wieków wykonywane są z różnych gatunków drzew krajowych i egzotycznych. Często powstają z kilku rodzajów drewna, ze względu na właściwości każdego gatunku. Do produkcji mebli wykorzystuje się drewno dębowe, orzechowe, mahoniowe, klonowe, hebanowe, a także palisander, sykamorę i satynowiec. Tarcica, drewno klejone i materiały drewnopochodne – czym się różnią i gdzie są wykorzystywane wymienione rodzaje asortymentu? Nie wszystko, co nazywa się drewnem w rzeczywistości nim w stu procentach jest. Nawet drogie meble z drewna litego w części przypadków powstają ze sklejek połączonych ze sobą różnych gatunków drzew. Drewno lite wyróżnia się innymi właściwościami i parametrami niż drewno klejone czy materiały drewnopochodne. Tarcica jest surowcem bardziej niejednorodnym i mniej doskonałym niż drewno klejone powstałe z wyselekcjonowanych fragmentów drzewa. Tyle że drewno lite nie zawiera klejów syntetycznych i jest bardziej cenione ze względu na walory estetyczne. Tarcica - drewno lite Większość drewnianych elementów konstrukcyjnych wolno stojących budynków mieszkalnych wykonuje się z tarcicy. To asortyment powstały w wyniku odpowiedniej obróbki drewna okrągłego, czyli potocznie pnia. Tarcica powstaje w wyniku rozpiłowania drewna okrągłego na mniejsze elementy na pilarce. Taki proces technologiczny nazywa się tarciem drewna. Tarcice dzielą się na kilka sortymentów w zależności od wymiarów i sposobu obróbki krawędzi. Są to: deski, bale, listwy, łaty, krawędziaki i belki. Żerdzie czy kłody drewna okrągłego, które nie przechodzą procesu tarcia wykorzystuje się do stemplowania, jako słupy lub pale. Drewno lite może pochodzić zarówno z gatunków iglastych, jak i liściastych. To podstawowy surowiec, na którym pracuje stolarz. Przed wykorzystaniem sortymentu do konstrukcji elementów budowli, musi ono wyschnąć do odpowiedniej wilgotności i zostać właściwie zaimpregnowane. Bale przeznaczone na chaty góralskie często schną na powietrzu latami zanim zostaną wykorzystane do budowy. Naturalne schnięcie sprawia, że drewno aklimatyzuje się z otoczeniem, w którym będzie stało. Kluczowym czynnikiem wpływającym na jakość tarcicy jest jej przechowywanie. Drewno niewłaściwie składowane może łatwo ulec odkształceniu, popękaniu, zawilgotnieniu, zagrzybieniu czy uszkodzeniu. Tarcicę powinno się przechowywać na wolnym powietrzu pod zadaszeniem, by nie mokła bądź w specjalnie przygotowanym pomieszczeniu. Stołki z drewna litego, CC0, Tarcica jest wytrzymała i dobrze przenosi obciążenia, ale ze względu na surowy i mało estetyczny wygląd wymaga zakrycia czy zabudowania innymi elementami. Co innego meble czy inne produkty wyrzeźbione przez stolarza z kawałka litego drewna. To materiał naturalny, ale dla zabezpieczenia wymaga kilku zabiegów konserwacyjnych. Tarcica czy drewno lite nadają się do: konstrukcji więźby dachowej, produkcji mebli, zabawek i instrumentów, budowy szkieletów budynków czy całych domów letniskowych, wykonania parkietu, boazerii czy kasetonów, budowy chat góralskich. Drewno klejone Architekci coraz częściej i chętniej sięgają po drewno klejone. Ze względu na większą sprężystość i giętkość niż tarcica, przy jednoczesnym zachowaniu wysokich parametrów wytrzymałościowych, drewno klejone nadaje się do budowy różnokształtnych i skomplikowanych konstrukcji. Niezwykłą trudność przyniosłoby stolarzowi zadanie zakrzywienia deski tarcicowej do pofalowanej konstrukcji stelażu dachowego, co z łatwością można wykonać, mając drewno klejone. Drewno klejone powstaje w wyniku sklejenia ze sobą kilku podłużnych warstw drewnianych listewek. Elementy konstrukcyjne mogą mieć długość sięgającą kilkudziesięciu metrów, prostą lub pofalowaną czy wygiętą formę. Drewno klejone najczęściej wytwarzane jest z sosny, świerku i świerku skandynawskiego. Tego typu elementy mogą być frezowane i impregnowane. Ze względu na elastyczność materiału, może być wyginany na kształt łuku, koła czy fali. Z drewna klejonego można budować elementy konstrukcyjne o dużych rozpiętościach, ponieważ jest lekkie i wytrzymałe. Świetnie nadaje się do wznoszenia hal widowiskowych, filharmonii czy basenów. Wyróżnia się wysokimi właściwościami akustycznymi, tłumi wibracje. Sprawdzi się w znacznie mniejszych konstrukcjach: altanach, dekoracyjnych zadaszeniach, wiatach na samochody. Wadą drewna klejonego jest jego cena, znacznie wyższa od tarcicy. Drewno klejone idealnie sprawdzi się do: wyściełania ścian czy elementów obiektów koncertowych, konstrukcji małej architektury do ogrodu, wiat samochodowych, konstrukcji elementów dekoracyjnych o krągłych kształtach, budowy zadaszeń tarasów, altan czy basenów. Materiały drewnopochodne Materiały drewnopochodne powstają z resztek tarcicy, które nie nadają się z różnych względów do zastosowania jako drewno lite oraz z drewna małowartościowego. Za takie uważa się elementy o nieregularnym ułożeniu słojów, spękane, z dużą ilością sęków czy niedoskonałości. Blat kuchenny z płyty OSB, fot. Max Baars, CC BY-SA Wikimedia Commons. Do materiałów drewnopochodnych zalicza się: płyty pilśniowe (płyty MDF i HDF), które powstają poprzez połączenie klejem syntetycznym, sprasowanie pod ciśnieniem i uformowanie w odpowiedniej temperaturze odpadów drzewnych (tartacznych) z wierzby, topoli czy świerku; stosowane są do izolacji akustycznych i termicznych w miejscach suchych, jako okładziny drzwiowe czy do prac stolarskich; płyty wiórowe – wytwarzane ze sprasowanych wiórów drzewnych z dodatkiem żywic, o wysokiej wytrzymałości, odporności na wilgoć i ogień; wykorzystywane są do produkcji mebli (stelaży mebli tapicerowanych i mebli skrzyniowych) oraz w budownictwie; płyty OSB, czyli trójwarstwowe płyty wiórowe wzbogacone żywicami syntetycznymi o wysokich parametrach wytrzymałościowych i odporności na działanie warunków zewnętrznych; wykorzystywane są jako alternatywa dla droższego drewna litego do konstrukcji drewnianych szkieletów domów, poszycia ścian, podłóg i dachów; sklejki będące kompozytem z cienkich warstw drewna sklejonych ze sobą tak, by włókna warstwy następnej ułożone były poprzecznie do poprzedniej; powstają najczęściej z sosny, brzozy czy olchy i stosowane są w meblarstwie, budownictwie czy do produkcji zabawek. Ochrona i konserwacja drewna Drewno, które tak chętnie i powszechnie wykorzystuje się do budowy domów czy elementów konstrukcyjnych, nawet po ścięciu i przygotowaniu do funkcjonowania „w świecie człowieka”, pozostaje składnikiem natury. I trzeba mieć to na uwadze, decydując się na wybór naturalnego parkietu, drewnianej okładziny, stolarki okiennej, boazerii czy dębowych mebli. Nieodłącznym elementem życia tego surowca jest starzenie się. Drewno z czasem przestaje pachnieć, ciemnieje, przebarwia się od słońca czy wilgoci. Jedni zauważają w tym wartość estetyczną, inni nieustannie próbują temu zapobiec, co jest wyjątkowo trudne, nawet przy dostępie do szeregu nowoczesnych preparatów. Drewno oddycha, pracuje, wchłania wilgoć albo wysycha. Jest również pożywieniem i domem dla wielu owadów. Istnieje kilka czynników, które sprzyjają rozwijaniu się grzybów, potem pleśni czy atakowaniu przez owady, dlatego tak ważne jest zabezpieczenie drewna i zadbanie o optymalne warunki w pomieszczeniu. Zanim podejmie się odpowiednie kroki, by przeciwdziałać czynnikom degradującym drewno w mieszkaniu czy na zewnątrz domu, trzeba dobrze zidentyfikować problem i wybrać właściwe środki do ochrony drewna. Co powoduje zniszczenia drewna? Istnieje wile czynników wpływających na degradację drewnianych konstrukcji czy mebli, które zależą od środowiska, klimatu, otoczenia czy nawet funkcjonowania człowieka. Inne problemy z drewnem będą mieli mieszkańcy Australii czy Afryki, a inne Europy. Wpływ na drewno może mieć nawet zachowanie czystości w mieszkaniu. Czynniki, które najczęściej wpływają na uszkodzenia drewna w mieszkaniu i w ogrodzie to: warunki atmosferyczne, ogień, czynniki biologiczne, szkodniki i czynniki fizyczne. Niszczycielska woda, groźny mróz i szkodliwe słońce Warunki atmosferyczne czy ogólnie warunki otoczenia, które wpływają na strukturę i jakość drewna to przede wszystkim woda, wilgotność powietrza, mróz i promienie ultrafioletowe. Pod wpływem wody znajdującej się w powietrzu drewno nieustannie pracuje. Zbyt duża wilgotność powietrza, zwłaszcza w takich pomieszczeniach jak łazienka, kuchnia czy piwnica, może prowadzić do odkształcania się drewna. Deski pęcznieją, pękają wzdłuż włókien i stają się idealnym środowiskiem dla rozwoju grzybów, a potem pleśni. Zapleśniałe drewno nie dość, że nieprzyjemnie pachnie, to wydziela szkodliwe dla zdrowia substancje. Staje się również idealnym domem dla szkodników. Drewniana ławka zniszczona na skutek działania warunków atmosferycznych, grzybów i glonów, CC0, Na działanie mrozu najbardziej narażona jest drewniana mała architektura czy inne elementy z drewna znajdujące się poza domem. Krajowe gatunki drzew dobrze znoszą zimę i przymrozki, dlatego też drewno naturalnie jest do tego przyzwyczajone. Co nie oznacza, że nie wymaga impregnacji. Drewno narażone na działanie wody, a potem mrozu, będzie pękać i odkształcać się. Powstaną szczeliny, które szybko wykorzystają szkodniki, tworząc z nich miejsca żerowania i bytowania. Uszkodzenia od promieniowania słonecznego powstają na skutek utleniania. To proces powolny, niemniej jednak prowadzi do tworzenia się mało estetycznych plam na powierzchni mebli czy okładziny. Przeciwdziała się temu, stosując właściwe preparaty, które tworzą powłokę odbijającą promienie UV. Glony, grzyby i pleśń Właściwa ochrona drewna powinna rozpocząć się już w momencie zalesiania terenu i wzrostu drzew. Odpowiedniej pielęgnacji sprzyja różnorodność gatunkowa i dobra gospodarka leśna. Ze zdrowych drzew będzie zdrowe drewno. Kluczowym momentem dla ochrony tarcicy przed wpływem szkodliwych warunków zewnętrznych jest składowanie drewna w tartaku i szybkie starcie pni. Niewłaściwe przechowywanie skutkuje rozwijaniem się glonów, grzybów a potem pleśni w strukturze drewna. Rozległe procesy destrukcyjne sprawiają, że drewno nie nadaje się do dalszego użytkowania czy ponownego wykorzystania. Jeśli na elementach konstrukcyjnych pojawił się grzyb i pleśń, koniecznie trzeba szybko zadziałać i wymienić wadliwy fragment, inaczej będzie zarażał inne drewno. Warunki, które sprzyjają rozwijaniu się pleśni w drewnie to wilgotne i stojące powietrze o temperaturze w granicach 18-270C. Taka ciepłota powietrza charakterystyczna jest dla wnętrz domów i mieszkań, dlatego zwraca się szczególną uwagę na dobrą wentylację w tych pomieszczeniach, gdzie znajduje się drewno lite. Koniecznie trzeba zadbać o ruch powietrza i przewiew w łazience czy kuchni. Szkodniki Drewno to idealne miejsce do życia dla owadów czy innego robactwa. Pasożyty żywią się składnikami odżywczymi z drewna czy celulozą, składają jaja, z których rozwijają się larwy i mieszkają w wyżłobionych kanałach, często latami skutecznie niszcząc tkankę drewna. Drewno zaatakowane przez kornika, pospolitego szkodnika drzew, CC0, Jak przeciwdziałać atakowaniu drewnianych mebli, okładziny czy drewnianych konstrukcji przez szkodniki? Powinno się zacząć od wyboru dobrych drzew, czyli takich, które posiadają dużą twardzinę, a mało lub wcale bieli. Najlepsze są drzewa w wieku 100-140 lat. Zbyt młode gatunki zawierają dużo substancji odżywczych, będąc doskonałą pożywką dla owadów i ich larw. Sprzyjające warunki to takie, w których wilgotność drewna sięga 15-30%, a temperatura otoczenia przekracza 22-300C. Nie oznacza to, że w niższej temperaturze drewno nie może zostać zaatakowane przez szkodniki. Tylko chemiczne zabezpieczenie surowca i niedopuszczenie do jego zagrzybienia czy zawilgocenia zapewni właściwą ochronę przed pasożytami. Jak rozpoznać, że w drewnianej stolarce czy meblu zamieszkały szkodniki? O obecności szkodników mogą świadczyć: żywe bądź martwe osobniki w pobliżu drewna, dziurki czy otwory wlotowe w strukturze deski, obecność świeżych trocinek w pobliżu drewna, odgłosy drążenia w drewnie. Jakie szkodniki atakują drewno w domu i na zewnątrz? Najczęściej drewno atakują: miazgowce, spuszczel pospolity lub domowy, kornik drukarczyk, kołatek domowy lub uparty, wyschlik grzebykorożny, rytel pospolity. Metody konserwacji drewna Kupując nowe drewno na więźbę dachową czy konstrukcję altany, lepiej wybierać surowiec ciśnieniowo zaimpregnowany. Ta przemysłowa metoda impregnacji drewna jest skuteczniejsza niż bezciśnieniowe, ręczne pokrywanie drewna preparatami. Impregnacja drzewa polega na nasyceniu tkanki surowca ciekłymi roztworami substancji chemicznych, czyli środków o działaniu grzybobójczym czy owadobójczym. W warunkach domowych impregnacja drewna polega na powierzchniowym pokryciu surowca odpowiednimi preparatami. Wodne roztwory soli to impregnaty, które rozpuszczają się w wodzie, więc wilgotność drewna nie wywiera większego wpływu na ich przenikanie w głąb struktury. Benzyny i oleje, będące środkami na bazie rozpuszczalników organicznych, nie mieszają się z wodą, a zatem ich przenikanie i skuteczność jest związana z wilgotnością drewna. Im tarcica bardziej sucha, tym preparat lepiej wnika w strukturę i lepiej zabezpiecza materiał. Smarowanie elementów drewnianych Smarowanie impregnatami jest najłatwiejszą metodą konserwacji drewna. Polega na wielokrotnym nanoszeniu roztworu impregnatu za pomocą pędzla lub gąbki. Na powierzchnię drewna powinno się nałożyć przynajmniej dwie warstwy impregnatu. Kolejne nanoszenie należy wykonać dopiero po całkowitym wchłonięciu preparatu przez drewno, ale zanim surowiec zupełnie wyschnie. W lekko wilgotnym drewnie impregnat będzie wchodził w głąb struktury, a w suchym kolejne warstwy zatrzymają się na tym samym poziomie, powierzchni materiału. Deski litego drewna przygotowane do impregnacji, CC0, Opryskiwanie drewnianych konstrukcji Kolejną metodą nakładania impregnatu na drewno jest opryskiwanie. To sposób podobny do smarowania, ale lepiej sprawdza się w przypadku konserwacji dużych powierzchni. Opryskiwanie wykonuje się specjalnymi narzędziami. Zajmuje stosunkowo mniej czasu niż ręczne nanoszenie preparatu, ale zużywa się więcej impregnatu. Ta metoda dobra jest do impregnowania drewna w trudno dostępnych miejscach, gdzie dysza dotrze, a pędzel się nie dostanie. Preparaty do konserwacji drewna Na rynku dostępne są różnego rodzaju środki do impregnacji drewna, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz pomieszczeń. Różnią się konsystencją czy stopniem ochrony drewna. Dobierając roztwór do drewna, trzeba zwrócić uwagę na gatunek drewna, które będzie impregnowane, a także warunki, w jakich się znajduje. Do impregnacji drewna przeznaczone są oleje, lakiery, lakierobejce, lazury i bejce. Oleje Chronią drewno przed szkodliwym wpływem warunków atmosferycznych oraz wody. Wnikają głęboko w tkankę surowca i nie tworzą na powierzchni drewna powłoki, ale w pełni zachowują naturalny rysunek surowca. Ponowna konserwacja olejem nie wymaga szlifowania i zdzierania poprzedniej warstwy impregnatu, dlatego preparat ten sprawdza się do impregnacji drewnianych mebli ogrodowych, tarasów, parkietów. Nadają się do gatunków krajowych i egzotycznych. Dostępne są oleje bezbarwne, które pozostawiają naturalną barwę drewna oraz oleje barwiące, które nadają drewnu konkretny odcień. Oleje nie łuszczą się i nie pękają. Najczęściej zawierają olej tungowy o silnym działaniu konserwującym. Lazury To preparaty, które naniesione na powierzchnię drewna tworzą półprzezroczystą powłokę ochronną. Przed kolejnym zabiegiem konserwacyjnym, należy usunąć starą warstwę lazury, by powierzchnia nie pękała i nie łuszczyła się. Producenci podają trwałość od 4 do nawet 8 lat. Lazury najlepiej sprawdzają się na drewniane powierzchnie na zewnątrz. Bejce Bejce należą do grupy impregnatów barwiących drewno, ale pozostawiających ich naturalny rysunek. Kolory bejcy podaje się w oparciu o zabarwienie gatunków drzew. Preparaty te wnikają w tkankę drewna i nie tworzą na powierzchni powłoki. Przed bejcowaniem drewno należy dokładnie oczyścić z poprzedniej warstwy i odkurzyć. Powierzchnia powinna być sucha i gładka, by impregnat mógł dobrze wniknąć w strukturę. Bejce tworzone są na bazie rozpuszczalników organicznych bądź wody. Najlepiej sprawdzają się do stosowania wewnątrz budynków: na parkiety, meble, okładziny. Lakiery Nadają drewnianym powierzchniom połysk, dlatego często wybierane są ze względów dekoracyjnych. Pomalowane lakierem drewno jest gładkie, ale ma widoczną strukturę i usłojenie. Lakiery pełnią również funkcje ochronne, bowiem tworzą na powierzchni surowca powłokę zabezpieczającą przed działaniem czynników zewnętrznych, w tym także warunków atmosferycznych. Lakiery można stosować na zewnątrz lub wewnątrz budynków, w zależności od wyboru produktu. Pielęgnacja drewna i najczęściej popełniane błędy Tylko właściwa pielęgnacja drewna zapewni trwałość i efektowny wygląd na wiele lat. W pielęgnacji drewnianych mebli, stolarki okiennej czy drewnianego parkietu często zupełnie nieświadomie popełniamy wiele błędów. Czego trzeba się wystrzegać, dbając o ochronę i pielęgnację drewna? Unikaj deszczu i upałów podczas konserwacji drewna Konserwacja drewnianych mebli ogrodowych, tarasu, altany, ogrodzenia czy domku letniskowego powinna odbywać się przy sprzyjającej pogodzie. Nie powinno się impregnować drewna w deszczu lub zaraz po nim oraz w pełnym słońcu. Zbyt mokre drewno nie wchłonie właściwie preparatu albo opady zupełnie zmyją powłokę z drewnianej powierzchni. Upał i pełne słońce zbyt szybko wysuszy preparat, doprowadzając do zbyt płytkiej penetracji impregnatu bądź spękania powłoki. Unikaj impregnowania brudnego drewna Pamiętaj, że kluczem do dobrze wykonanej impregnacji jest zadbanie o właściwe oczyszczenie malowanej powierzchni. Drewniany parkiet, okładzina na ścianie, stół z litego drewna czy altana ogrodowa przed nałożeniem warstwy impregnatu muszą być suche, czyste i odkurzone. Jeśli na powierzchni znajduje się poprzednia warstwa lakieru czy lazury, trzeba ją dokładnie usunąć. Nie używaj ostrych narzędzi Oczyszczając drewniane powierzchnie, zadbaj o delikatne narzędzia, które ich nie porysują i nie uszkodzą. Nawet drobinki piasku wniesione na parkiet będą rysowały drewno i zadziałają jak papier ścierny. Nie stosuj zbyt dużej ilości impregnatu, według zasady im go więcej, tym lepiej zabezpieczone drewno Faktycznie, jedna warstwa preparatu zwykle nie wystarcza, by skutecznie zabezpieczyć drewno na kilka lat. Producenci zwykle zalecają nałożenie dwóch warstw, z tym, że następna powłoka może być naniesiona dopiero po wchłonięciu poprzedniej. Drewno nie powinno też całkowicie wyschnąć. Jeśli nałożysz zbyt dużo impregnatu, to może doprowadzić do mało estetycznych plam czy zacieków. Zbyt duża ilość preparatu nie zabezpieczy właściwie drewna, a przeciwnie, może doprowadzić do uszkodzeń jego struktury i całkowitego przykrycia naturalnego rysunku. Zawsze nakładaj tyle preparatu, ile zaleca się na opakowaniu. Unikaj stosowania impregnatów uniwersalnych Niestety, wychodząc z założenia, że najlepsze jest to, co działa na wszystko, można zaszkodzić strukturze drewna. Każdy gatunek ma inne właściwości, przeznaczenie i potrzeby w kwestii pielęgnacji i ochrony, dlatego powinno się wybierać preparaty dedykowane do konkretnych sytuacji. Dostępne są odrębne impregnaty do drewna na zewnątrz i do wewnątrz, inne do parkietu, a jeszcze inne na taras. Jedne lepiej sprawdzają się w przypadku gatunków krajowych, inne – egzotycznych. Podczas mycia drewnianej podłogi zadbaj o dobór właściwego środka i nie przesadzaj z ilością wody, CC0, Wystrzegaj się częstego mycia drewna wodą Drewniane meble czy parkiet najczęściej czyści się wodą zmieszaną z uniwersalnym płynem do podłóg – to błąd. Zbyt częsty kontakt drewna z wodą doprowadza do degradacji jego tkanki, a w konsekwencji pęcznienia i wypaczania. Nie powinno się zatem czyścić parkietu mopem, który trudno dobrze wycisnąć, a stołu mokrą ściereczką. Szmatki do czyszczenia drewna powinny być tylko delikatnie zwilżone. Podczas sprzątania drewna w mieszkaniu warto zadbać o otwarcie okien. Ruch powietrza szybciej wysuszy wodę pozostawioną na powierzchni. Nie przesadzaj też z ilością środków chemicznych do czyszczenia. Nie stosuj proszków i mleczek do czyszczenia Drewno jest stosunkowo wysoko odporne na środki chemiczne, ale można łatwo zarysować jego powierzchnię, stosując mleczka czy proszki do szorowania z drobinkami piasku czy pumeksu. Tego typu preparatu zadziałają jak papier ścierny i narobią szkód w strukturze i barwie drewna. Lepiej stosować naturalne środki myjące. Nie odkurzaj parkietu twardą końcówką Jeśli odkurzasz drewniany parkiet, a nie używasz do tego zmiotki, wybierz końcówkę z miękkim włosiem. Tworzywo sztuczne jest twarde, a stalowe elementy w końcówkach odkurzacza mogą łatwo porysować powierzchnię drewna. Takie rysy mogą być niewidoczne z daleka, ale jeśli dostanie się do nich woda podczas mycia, będzie wnikała w głąb drewna, z czasem doprowadzając do degradacji jego struktury, pęknięć i zniszczeń. Praktyka budowlana, czyli czego nie wolno robić z drewnem Nie używa się drewna pochodzącego z rozbiórki starych domów, ponieważ może być zarażone szkodnikami, zapleśniałe lub wypaczone – nawet jeśli nie widać tego gołym okiem. Nie maluje się i nie pokrywa preparatami na bazie rozpuszczalników organicznych drewna mokrego przed jego wysuszeniem. W ten sposób zatrzymuje się wodę wewnątrz surowca, a drewno nie ma szansy dobrze odprowadzić wilgoci z wewnątrz. Nie powinno się stosować drewnianych okładzin, parkietu czy drewnianych mebli w pomieszczeniach bez wentylacji, których nie można przewietrzyć. Nie zaleca się używania drewna niezabezpieczonego i niezakonserwowanego, ani w domu, ani na zewnątrz. Podstawą stosowania tego naturalnego surowca w mieszkaniu czy w ogrodzie jest jego właściwe zabezpieczenie preparatami pleśniobójczymi, przeciwogniowymi, grzybobójczymi i przeciwwilgociowymi. Bibliografia: A. Krajewski, P. Witomski, Ochrona drewna- surowca i materiału, Warszawa 2005. Obraz tytułowy: CC0, Wyblakłe, podstarzałe drewno. Dzisiaj to trend, który powraca do nas po 30 latach. Już w latach 90′ meble wykonane z drewna z odzysku były w modzie. Wyparły te świecące płyty, które nadal spotykane są w niektórych domach. Jednak dzisiejsze wyblakłe drewno jest nieco mniej francuskim pchlim targiem i bardziej przypomina zregenerowane drewno ze stodoły. Oprócz montażu w doskonale z wiejskim stylu, nadaje uniwersalny wygląd. Może być montowane do praktycznie każdego z dzisiejszych stylów projektowania trendów, w tym przemysłowym, boho i sztuki współczesnej. Jeśli jednak nie masz wystarczająco dużo szczęścia, aby zdobyć oryginalne drewno z odzysku, oto prosty sposób na uzyskanie efektu starego drewna przy użyciu farby i bejcy, bez konieczności rozbierania starej stodoły . RZECZY, KTÓRYCH POTRZEBUJESZ Ciemnobrązowa bejca (użyliśmy ciemnego orzecha)Szara farba do drewna (użyliśmy klasycznej szarości, ale każdy szary będzie dobry)Biała farba lateksowaSzczotka do barwienia drewnaPędzel malarski o prostej krawędzi (nie pod kątem) o szerokości co najmniej dwóch caliPapier ścierny (lub szlifierka elektryczna w przypadku usunięcia poprzedniego wykończenia)Ściereczka z tkaniny lub stary ręcznik Krok 1 Szlifuj drewno. Użyj papieru ściernego lub szlifierki elektrycznej, aby wygładzić i wyczyścić powierzchnię drewna (i usunąć poprzednie wykończenie, jeśli jest) przed bejcowaniem. Pozwoli to bejcy głęboko wniknąć w drewno. Całkowicie oczyścić przed przejściem do następnego kroku. Krok 2 Posmaruj powierzchnię szarą bejcą. Używając pędzla do bejcy i szarej bejcy, nałóż losowo smugi na drewno, wzdłuż drewna, jak pokazano. Zostaw trochę surowego drewna. Krok 3 Posmaruj powierzchnię ciemnobrązową bejcą. Oczyść deskę i powtórz krok 2 ciemnobrązową bejcą, wypełniając większość, ale nie wszystkie gołe plamy. Ilość brązowej plamy, której używasz, zależy od tego, jak brązowe lub ciepłe ma być wykończenie. Jeśli chcesz uzyskać bardziej szare lub chłodniejsze wykończenie, aby uzyskać bardziej rozjaśniony wygląd, zastosuj mniej brązowego. Krok 4 Połącz i wytrzyj. Ponownie, podążając za strukturą drewna, przeciągnij szmatą po powierzchni długimi przeciągnięciami, aby połączyć smugi farb razem, jak pokazano. Zastosuj wystarczającą siłę nacisku, aby usunąć nadmiar farby i upewnij się, że kolor jest wchłaniany przez drewno. Powtarzaj, aż zetrzesz nadmiar farby z powierzchni drewna. Na tym etapie, jeśli chcesz, aby Twoje wykończenie wyglądało bardziej na szaro lub bardziej brązowo niż obecnie, nałóż kilka smug o pożądanym kolorze równomiernie na drewno, a następnie powtórz proces mieszania i wycierania. Uważaj, aby nie nakładać zbyt dużej ilości tej samej farby koloru na mieszane smugi (chcesz mieć wielobarwną powierzchnię) lub nie będziesz miał tego wyblakłego wyglądu. Po zakończeniu nakładania, mieszania i wycierania bejcy, pozwól jej wyschnąć. Krok 5 Wybielamy drewnianą deskę. Lekkie wybielenie na poplamionym drewnie wysoce rozcieńczonym roztworem farby nada twojemu staremu drewnu bardziej charakterystyczny, wybielony słońcem wygląd. Wymieszaj dwie łyżki białej farby i jedną szklankę wody w misce. Zanurz pędzel w roztworze wybielającym, następnie przetrzyj końcówki włosia na ręcznik papierowy lub szmatkę, aby upewnić się, że szczotka nie kapie na mokro. Chcesz nałożyć bardzo cienką warstwę wybielacza naraz. Przeciągnij pędzel lekko wzdłuż długości drewna długimi pociągnięciami wzdłuż ziarna. Twoim celem jest pozostawienie bardzo lekkich śladów bieli na powierzchni. Krople będą gromadzić się na powierzchni, a kolor nie będzie osadzany równomiernie, ale jest to normalne i pożądane. Krok 6 Wytrzyj biały kolor. Teraz weź szmatę i delikatnie wymieszaj bielone zabarwienie z poplamionym drewnem, podobnie do tego, co zrobiłeś z plamą w kroku 4 – tylko tyle, by wchłonąć każdą połączoną ciecz. Powtarzaj kroki 5 i 6, aż osiągniesz pożądany wynik. Pozostawić do wyschnięcia. Krok 7 Szlifowanie punktowe (opcjonalnie). Jeśli są jakieś miejsca, które zostały pobielone i / lub wybarwione zbyt mocno, według własnego uznania, możesz wybrać szlifowanie w razie potrzeby. Możesz także wybrać, czy chcesz wypatrzyć piasek, jeśli chcesz dodać trochę dodatkowego „wietrzenia” do swojego wykończenia. Twoje sztucznie wykończone drewno jest już gotowe! WSKAZÓWKA: Chcesz uzyskać pełny efekt odzysku drewna? Dodaj kilka losowych nacięć i zadrapań do powierzchni za pomocą narożnika płaskiego metalowego narzędzia, takiego jak płaski śrubohref=" rel="tag">Wytrzymałość Belki Drewnianej 10X10Wzmocnienie Stropu DrewnianegoZ Drewna Do OgroduZabezpieczenie Drewna Na ZewnątrzZaciski Do DrewnaZadaszenia Nad Drzwiami Wejściowymi DrewnianeZagłówek Do Łóżka DrewnianyZajac Z DrewnaŻaluzje Drewniane OlsztynŻaluzje Drewniane W KuchniŻaluzje Drewniane Zewnętrzne Na TarasZawiasy Do Bramy DrewnianejZawiasy Do Drzwi Drewnianych RegulowaneZawiasy Do Wrót DrewnianychZawieszki Do Samochodu DrewnianeZdjęcie Na Drewnie WikolZdzierak Do DrewnaZegar Ścienny Drewniany Z WahadłemZegary Ścienne Drewniane SkrzynkoweZestaw Frezów Do DrewnaZgnilizna Drewna Hasło Do KrzyżówkiZrębki Drewniane Do OgroduZrób To Sam Stół DrewnianyŻywica Epoksydowa Bezbarwna Do DrewnaŻywica Epoksydowa Na Drewno Wideo: Jak zrobić wychodek: 13 kroków (ze zdjęciami) Wideo: Wychodek / latryna. Tanio, solidnie i samodzielnie ! Jak zrobić. Na działkę i budowę. Zawartość: Kroki Pytania i odpowiedzi społeczności Porady Ostrzeżenia Inne sekcje Przybudówka może być świetnym dodatkiem do każdego rustykalnego domu. Istnieje wiele różnych rodzajów wychodków i sposobów ich wykonania, ale te kroki są dobrym miejscem, aby dowiedzieć się, jak je zbudować! Mogą być poręcznymi urządzeniami do kompostowania i nie są trudne do wykonania. Kroki Część 1 z 3: Rozpoczęcie projektu Sprawdź ograniczenia swojego obszaru, aby upewnić się, że wychodek jest dozwolony. Nie ma jednej reguły dla wychodków w Stanach Zjednoczonych, a tym bardziej w pozostałych częściach świata. Jest mało prawdopodobne, że będziesz w stanie zbudować taki w mieście. Sprawdź lokalne przepisy dotyczące minimalnej odległości między źródłami septycznymi a źródłami wody, a także wszelkie inne ograniczenia dotyczące wielkości lub głębokości. Wybierz wzór. Istnieje wiele różnych typów projektów wychodków, niektóre z nich są prostsze niż inne. Przed przystąpieniem do budowy zdecyduj, ile chcesz miejsc siedzących i czy będziesz dzielił stragany według płci. Poznaj pogodę w Twojej okolicy. Wychodek z osłoną przeciwsłoneczną jest odpowiedni przez większość lata, ale nie przyniesie wiele dobrego zimą na Alasce. Zastanów się, kto będzie korzystał z wychodka. Na przykład, jeśli rodzic musi towarzyszyć dziecku, upewnij się, że jest miejsce, aby je pomieścić. Chociaż większość wychodków ma kształt prostokąta, mogą różnić się wygodą i rozmiarem. Mogą po prostu mieć dziurę w podłodze wychodka, nad którą przysiada, lub mogą mieć rzeczywiste miejsce do siedzenia. Wszystkie wychodki powinny mieć jakąś formę wentylacji i najlepiej coś do wycierania. Budowa półki w oficynie może zapewnić miejsce na papier toaletowy oraz kilka magazynków i środków do dezynfekcji rąk. To dobra okazja, aby wykazać się kreatywnością! Część 2 z 3: Budowa wychodka Sprawdź podziemne zagrożenia. Dla własnego bezpieczeństwa zlokalizuj wszystkie przewody zasilające, zanim zaczniesz kopać. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie można zadzwonić pod numer 811, aby poprosić o usługę lokalizacji mediów. Kopać dołek. Wykonanie tej części jest absolutnie niezbędne, ponieważ nie będziesz w stanie wykopać dziury, gdy konstrukcja wychodka jest już ukończona. Nie ma ustalonej szerokości i głębokości otworu, ale prawdopodobnie będziesz chciał, aby był większy niż 2 stopy (0,6 m) x 2 stopy (0,6 m). Wydaje się, że 4 stopy (1,2 m) x 5 stóp (1,5 m) działa dobrze w przypadku samochodu dwumiejscowego. Upewnij się, że ściany otworu są równe, będzie to ważne przy tworzeniu fundamentu. Będziesz potrzebował większej dziury, jeśli chcesz mieć więcej niż jedno miejsce w wychodku. Upewnij się, że bierzesz pod uwagę, gdzie jest twoje źródło wody i jakie są przepisy dotyczące wychodków. Zbuduj fundament wychodka. Ta rama wejdzie do wykopanego otworu. Istnieje tyle różnych rodzajów fundamentów, ile jest typów wychodków. Jednym ze sposobów jest owinięcie drewnianej konstrukcji (takiej jak pudełko) papierem smołowym i umieszczenie jej w otworze. Zapobiegnie to wilgoci. Po umieszczeniu pudełka wyrównaj ziemię wokół otworu i utwórz podstawę z impregnowanego drewna wokół otworu. Będzie to konstrukcja, na której zbudujesz podłogę i konstrukcję wychodka. Możesz kupić prefabrykowane betonowe sklepienie lub, jeśli masz doświadczenie w budowaniu, wlać betonowy pierścień o grubości 4 cali (10,2 cm) między drewniane formy. Wzmocnij beton stalowym prętem z uchem i śrubami kotwiącymi. Kompletny wykop betonowy z usuniętymi deskami szalunkowymi może być wypompowany przez szamba. Przenośny „płozowy fundament” zbudowany z drewna poddanego obróbce ciśnieniowej pozwala w razie potrzeby przesunąć wychodek, a nawet przymocować go do przyczepy. Zbuduj podłogę. Najpierw musisz zrobić ramę z drewna (w zależności od rozmiaru twojej wychodki) przed umieszczeniem arkuszy sklejki na ramie. Możesz budować bezpośrednio na swoim fundamencie lub możesz go zbudować w innym miejscu i umieścić go w całości na fundamencie. Rama może być prostym kwadratem z czterech belek lub użyć dodatkowych belek do wzmocnienia. Użyj drewna impregnowanego ciśnieniowo lub nietraktowanej cykuty, która ma naturalną odporność na rozkład. Jeśli ponownie używasz starych podkładów kolejowych, pamiętaj, że mogą one zawierać kreozot, który wymaga specjalnej obsługi i utylizacji. Jeśli używasz drewna impregnowanego ciśnieniowo, pamiętaj, aby potraktować przycięte końce środkiem konserwującym. Zbuduj podłogę z dwóch lub trzech arkuszy sklejki, połączonych gwoździami i przybitych do ramy. Użyj sklejki wystarczająco grubej, aby utrzymać ciężar ludzi (zgodnie ze specyfikacją podłoża). Pamiętaj, aby wyciąć prostokątną część na wygódkę! Zamontuj ramę pomocniczą, aby podeprzeć podłogę ze sklejki, rozciągając się na całej ramie. Przykręć i przybij do niego podłogę ze strukturę wychodka. Do obramowania otworu należy użyć drewna o wymiarach co najmniej 15,2 cm na 6 cali (15,2 cm). Ilość belek, ich długość i szerokość będą zależeć od wielkości wybranej wychodki. Aby uzyskać mocny narożnik, pamiętaj, aby przybijać do siebie nie tylko zewnętrzne narożniki, ale także przybijać zewnętrzny narożnik do wewnętrznej ramy. Możesz także użyć śrub o długim opóźnieniu. Wymagają one wstępnie wywierconych otworów za pomocą wiertła o odpowiednim rozmiarze. Najtańszym i najłatwiejszym sposobem budowy ścian jest użycie tarcicy 2 x 4 i przykrycie jej panelami ze sklejki, aby uzyskać szybką i łatwą konstrukcję. Aby uzyskać droższy, ale solidniejszy wychodek, możesz zbudować grubsze ściany i dodać ukośne stężenie. Jeśli mieszkasz w zimnym miejscu i zamierzasz korzystać z wychodka przez cały rok, możesz rozważyć izolację i / lub instalację elektryczną w celu zapewnienia ciepła i światła. Przymocuj ściany do podłogi. Nałóż klej konstrukcyjny na spód dolnej płyty, aby uszczelnić ściany do fundamentu przed ich przybiciem lub przykręceniem. Zbuduj dach. Połóż sklejkę na wierzchu i zabezpiecz ją. Stąd możesz pokryć go rolowanym pokryciem dachowym, gontem asfaltowym lub metalowymi panelami na niektórych 2x4s. Niektórzy ludzie upiększają dachy, dodają szczyty i wykończenia, ale jest to trudny proces. Warga z przodu wychodka zapewnia niewielką ochronę przed deszczem przy wychodzeniu z wychodka. Jeśli spodziewasz się błotnistych warunków, umieść solidny, zdejmowany stopień lub lądowanie przed siedzenie, jeśli chcesz siedzieć w wychodku. Możesz zdobyć miejsce komercyjne i przymocować je do prostokątnego otworu, który zostawiłeś w podłodze. Lub możesz zbudować siedzisko z drewna. Do drewnianej deski można zrobić jedną z tarcicy 2x4 lub sklejki i dodać deskę sedesową. Wysokość siedziska zależy od Twoich potrzeb. Jeśli masz dziecko, skonstruowanie fotelika dziecięcego może pomóc im w korzystaniu z wychodka. Stwórz wentylację. Zainstaluj dwa małe okna lub otwory, aby zapewnić wentylację krzyżową dla zapachu i powietrza. Dodaj ekrany, aby powstrzymać muchy. Zapobiegaj zaglądaniu do środka, instalując okna wysoko na ścianach lub instalując prostą roletę na zawiasach, którą można zamknąć od wewnątrz. Część 3 z 3: Utrzymanie wychodka Zrób to zrównoważone. Trzymaj w pobliżu mały, zakryty pojemnik pełen popiołu drzewnego, wapna, nieprzetworzonych trocin, włókna kokosowego lub mchu torfowego. Wrzuć garść tego materiału do dołu po każdym użyciu, aby wspomóc proces rozkładu. Te bogate w węgiel materiały pochłaniają ciecz i tworzą barierę zapachową. Trzymaj mały kosz na śmieci z pokrywką w wychodku, aby pozbyć się podpasek menstruacyjnych, tamponów i innych przedmiotów, które nie ulegają łatwo utrzymać czystość w jamie, użyj biodegradowalnego papieru toaletowego lub wyrzuć papier toaletowy do zakrytego kosza na śmieci do późniejszego spalenia. Oczyść wychodek. To ważna praca, ponieważ pomaga chronić obszar przed zanieczyszczeniem. Jeśli korzystałeś z metody popiołu drzewnego opisanej powyżej, odpadki powinny przypominać coś, co położyłeś w ogrodzie i nie powinny być zbyt trudne lub obrzydliwe w obsłudze. Niektórzy ludzie mają przestrzeń utworzoną z tyłu wychodka z czymś w rodzaju bramy, którą mogą otworzyć i zgarnąć śmieci. Często wymaga to wbudowania wychodka na zboczu wzgórza lub na wysokim fundamencie. Po zgrzebaniu należy go zakopać gdzieś na posesji w odległości co najmniej 9,1 m od źródła wody lub odpływu. W tym momencie zawartość wychodka będzie bardziej przypominała nawóz niż cokolwiek innego i możesz z nich korzystać, ale tylko wtedy, gdy przestrzegasz wytycznych dotyczących toalet kompostujących. Być może będziesz musiał wykopać śmieci z dziury. Aby to zrobić, musisz zdemontować siedzisko i użyć ręcznego świdra lub koparki do usunięcia zawartości poniżej. Jeśli nie masz świdra, możesz użyć łopaty, ale świder jest najlepszym narzędziem, a jeśli zamierzasz mieć wychodek, powinieneś zainwestować. Trzecią opcją jest wykopanie nowej dziury pod wychodek. Musisz postępować zgodnie ze wskazówkami powyżej, ale masz już wychodek! Uprawiaj kwiaty na zewnątrz. Wiele dawnych przybudówek było przykrytych kwiatami, aby ładnie pachniały i nadawały im atrakcyjny wygląd. Nie ma żadnego trwałego powodu, aby to robić, poza atrakcyjną estetyką. Pytania i odpowiedzi społeczności Ile by to kosztowało w przybliżeniu? Właśnie zrobiłem jeden w ostatni weekend, jednospadowy dach 4x4x8, materiały kosztowały około 300 USD. Czy mogę użyć bębna o pojemności 55 galonów, aby wyłożyć otwór? Tak, możesz użyć 55-galonowego bębna, a nawet serwisować go za pomocą urządzenia „Porta-Potty”. Pamiętaj, że bęben w końcu przerdzewieje. Czy mogę zrobić w moim wychodku pojemnik, który można wysunąć i opróżnić? Pewnie. Pamiętaj tylko, aby przed ponownym włożeniem przykryć dno pojemnika słomą lub trocinami, aby można było go łatwo opróżnić. Czy mogę przekształcić małą szklarnię z klepiskiem w wychodek? Tak, o ile możesz spełnić wszystkie wymagania zawarte w tym artykule. Jak głęboki powinien być ten otwór? Użyj dołu o głębokości co najmniej trzech stóp. Czy na dnie otworu należy umieścić materiał, taki jak kamień drenażowy? Odpowiedź Jak mogę przekształcić komercyjną przenośną toaletę w estetyczny wychodek odporny na gryzonie? Odpowiedź Porady Stare powiedzenie mówi: „Każdy może zbudować wychodek, ale nie każdy może zbudować dobrą wychodkę”. Nie komplikuj tego zbytnio, jeśli nie masz doświadczenia. Ostrzeżenia Zachowaj ostrożność podczas obróbki drewna.

jak zrobic wychodek z drewna